Знаете, се случувало, некоја одговорна личност, во момент на збунетост, или дури и при полна свест, да спомене некое име што ги задоволува критериумите за добивање покана, а потоа ќе заборави да ги изврши и додатните обврски. Како што е на пример писмената препорака.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Пладневниот билтен не спомена некоја одредена област, но беше веројатно дека устието на реката Конго е веќе бојно поле.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)