Тогаш, до пред десетина и повеќе години, во лето, и додека сè уште не беа раштркани по градиштата и низ светот, жителите на Потковицата излегуваа да спијат надвор, во дворовите, под отворено небо.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Мајките уште од раното ќе ги постелеа рогузините, ќе ги навечераа децата и ќе ги полегнеа еднододруго, а тие, дечиштата, до грло покриени со ложниците, до долго во ноќта не заспиваа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
- Баш нема да ве пуштам. Вие војници сте или
баби? Спијте надвор - ене ви клупи.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)