спаѓа (гл.) - во (предл.)

Работодавачот е должен писмено да го образложи откажувањето 224 на договорот, како и да му укаже на работникот на правната заш- тита и да го запознае со неговите права од осигурување во случај на невработеност, согласно со закон (чл. 74, ЗРО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
4.  Инаку, во нашиот Кривичен законик (1996) постои и кривичното дело „Злоупотреба на овластување во стопанството“ кое спаѓа во групата на казнени дела против јавните финансии, платниот промет и стопанството.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А без оглед на законските рокови од ЗРО кои се пропишани за поднесување тужба при добивање отказ [„непарично побару- вање“] – работникот може своите парични побарувања од работ- ниот однос да ги остварува непосредно пред надлежниот суд, без да мора за тоа прво писмено да се обраќа до работодавачот (в. и чл. 181, ст.5 од ЗРО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Работодавачот и работникот можат да се договорат за паричен надоместок наместо отказен рок (чл. 90, ст.1 од ЗРО). 8.  Распитот на парничарите е вид доказно средство кое спаѓа во групата на вербални и персонални докази и кое, во нашето граѓанско процесно право, се користи по исклучок.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Основната правна последица од институтот застарување (лат. praescriptio longi temporis) е тоа што доверителот повеќе на може да бара присилно исполнување на обврската (чл. 349, ст.1 од ЗОО).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Човековото тело се разликува од животинското по тоа што може да ги прими пораките на духот (волјата) и да се однесува според нив.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Поедноставено, телото за него е средство на духот, нешто што спаѓа во надворешната човекова природа и што е можно и треба да биде овладеано со силата на волјата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Таму надлежните не реагираа, не сакале да го будат Водачот за оваа локална мешаница, впрочем тој и не се занимаваше со козјиот проблем, којшто повеќе спаѓаше во доменот на главниот идеолог на партијата и стратег на системот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Значи, овој роман спаѓа во редот на оние книжевни дела, малубројни во македонската книжевна ситуација, кои се посветени на конкретна личност и нејзиното дело.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Или едноставно речено испишува своевидна историска читанка за животните и револуционерни врвици на Гоце Делчев.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Девојките од челзи и комерцијализацијата Иако спаѓа во авторите чиј севкупен опус е многу позначаен од поединечните оства­ру­вања, Ворхол во 1966 направи филм кој е секако најрепрезентативен за неговата работа.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Според Hans Richter, Фонтаната треба да се сфати како гест со кој Duchamp се помокрил врз тогаш владеачките естетски вредности и уметнички норми, но исто така и врз нивните творци, кои себеси си го даваа правото да одредуваат што спаѓа во доменот на уметничкото, а што е вон.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Ова е еден од ретките филмови за којшто не може да му се оспори авторството.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Бројките не се дискурзивни и затоа не спаѓаат во редот на абецеда. Затоа и зборуваме за алфанумеричкиот код.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Спорот меѓу атицистите (класицистите) и азијанците (маниристите) спаѓа во архајските напнатости на европскиот дух.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
А надразнувањето на телесните ерогени зони спаѓа во регистарот на тактилни осети.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Хичкок тоа го сметал за свој најуспешен настап во некој од своите филмови. превод: Ана Пејова извор: Hitchcock (зборник, Љубљана, 1984.) okno.mk | Margina #22 [1995] 157 158 Margina #22 [1995] | okno.mk Во следната Маргина Голем тематски блок за Александар Станковски Хитлерите, Тајните вечери, Ѓаволите и жените, Кокино, Маклабас, Лабрис okno.mk | Margina #22 [1995] 159
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Имено, уште од антиката гротеската спаѓа во најомилените средства на маниризмот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Со еден збор, Чамецот за спасување спаѓа во сосема друг вид филмови од оние на Хичкок: оној вид психолошки драми, кадешто групата луѓе се наоѓа на ограничен простор и егзистенцијално заострената ситуација ги присилува да ги „откријат картите”, да го докажат својот вистински карактер, да смогнат доволно сили за спасувачката одлука или да пропаднат.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Кибернетика Создавање на виртуалната сексуалност спаѓа во поширокото подрачје на кибернетиката, па затоа да кажеме уште некој збор за тоа во која насока во иднина ќе се развива кибернетизацијата на телото што претставува подлога за секое вештачки генерирано и на научно-технолошките постапки подложено сексуално уживање.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Прабугарите кои спаѓаат во туркмано-урало-алтајската етничка и јазична група, во Европа навлегувле во II век преку Централна Азија и ги запоседнале областите меѓу Каспиското и Црното Море.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Оваа „високообразовна” и профитабилна институција од спортски карактер започна да се развива пред околу 15 години и денеска може да се каже дека спаѓа во редот на најатрактивните и најпосетени места во градот.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Многу важни цели спаѓаат во оваа област на растојание од 200 км. од север кон југ.“
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Црвенкапа и трите прасиња чинам спаѓаат во најнедепресивните карактери во богатото светско литературно наследство.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Броевите не се дискурзивни и затоа не спаѓаат во видови.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Но, се случува така што, разгледувано само за себе, ова дело целосно се вбројува во иста линија со Дишан и Флуксус (3) кои, конечно, со години спаѓале во аналите на денешната уметност. (1) “Joseph Beuys et les idées recues” art Press n 42, ноември 1980. (2) Joseph Beuys, “La Mort me tient en éveil” издание Arpap. (3) Зар Макиунас не изјави: “Погодоците на Флуксус се социјални, а не естетски?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа претставуваше германски авион од последната војна, “Јункер 87” изработен во дрво, во природна величина и беше целосна репродукција на авионот со кој уметникот се урна во Крим за време на втората светска војна.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ако Симан се однесувал како да не ја познава волјата на уметникот да побегне од системот на уметноста, тоа го сторил само за уште подобро да ја открие претпоставената вредност на делото на Бојс и поуспешно да ја вклопи, преку каталог, во серијата на “класици на ХХ век”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Прво ликовните експерти, со своите вперени погледи како телескопи и со долгите нокти на малите прсти остри како пинцети, почнаа да копкаат по слоевите бои и да пронаоѓаат по нешто на неговите платна: те однос на светлина и темнина ваква, те однос на бои ваков, а не таков, те потег од оној сликар, те композиција од овој, нанос не од четка туку од шпахла, па дури и елементи што не спаѓаат во сликарски бои ами во столарски отпадоци.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во тој случај спаѓа во класата А.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Спаѓа во дрогите од класата А; другите опијати, како што е кодеинот, во класата Б, А некои послаби форми како што се дисталгетиците, во класата Ц.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Бидејќи спаѓаат во дрогите од класата Б (освен во форма за интравенозна употреба) казните за поседување се помалку строги отколку за поседување на кокаин.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Законски статус: спаѓа во дрогите од класата А.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Но, нели, самото превртување на колата без страшни последици, не спаѓа во трагичните настани?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Барем јас ќе го паметам тој настан како смешен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Овој расказ на Христов спаѓа во триесет и четирите најдобри раскази што биле избрани за Антологијата од вкупно сто и педесетте раскази колку што биле објавени во разни списанија во годините 1933 и 1934 година.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Човек за својата родна земја има чувство и љубов кон неа, а овие работи не спаѓаат во категоријата на впечатоците.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
На Енценсбергер му се чини дека сме отишле предалеку, дека еднонасочно сме ја нагласиле само едната, ироничната страна на саморефлексијата која инаку спаѓа во минимумот на секој култивиран ангажман.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Значи, накратко образложуваме, дека целиот циклус на критичката мисла е далеку зад нас, дека спаѓа во разнишаната традиција на европскиот дух.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Сакавме само да го чуеме неговиот авторски коментар на провокативната хипотеза за потрошените критички ресурси, кои, отсекогаш, ги кредитираа ангажираните проекти.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Можеби најавената десакрализација ќе стане негова идна антисудбина.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Само помислете на Либерачи (кој во слободно време беше и реставратор на куќи): само благодарение на тоа што си изградил сложен вештачки идентитет на отмен и гламурозен уметник, на ширач на висока музичка култура, можеше да го поништи презирот што инаку ќе си го навлечеше затоа што беше онаква кралица.362 Нема сомнение, извесен дел од привлечноста на настраните културни практики за геј-мажите лежи токму во нивната далечина од отворената сексуалност: тие на геј-мажите им овозможуваат други облици на настран израз од оние строго сексуалните.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Геј-родеата се исклучително популарни настани насекаде во Америка“, забележува Џон Клам и додава: „Камо да слушав повеќе иронија од луѓето што одат на нив“.351 Иронијата, меѓутоа, е последното што треба да го очекувате од обожавателите на Планината Броукбек.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Фелоус прекрасно го доловува оној вид неиронична, религиозна посветеност што е карактеристична за некои машки геј-културни практики – посветеност што не е ни отворено кампеста ниту имплицитно сексуална, што никако не упатува на гејството и што повеќе има врска со целосната, сериозна, духовна внесеност во естетскиот предмет, кој се почитува и самиот по себе како апсолутна вредност и како бегство од сопственото јас, вклучително и од сопствениот сексуален субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А токму такво чувство можеби машката геј-култура им предизвикува и на многумина геј-мажи, како и на многумина стрејт-луѓе, кои учествуваат во таа култура. (Значи Фелоус не греши сосема кога машките геј-практики ги толкува како женствени.) Но тоа не мора да покажува дека геј-мажите спаѓаат во трет или меѓупоставен пол, дека имаат различна биологија или психологија од стрејт-мажите, ниту дека имаат некоја посебна, суштинска, архетипска природа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Проблемот на Фелоус и на неговиот есенцијалистички, третополов модел на гејството е што мажите што тврдат дека се препознаваат во маскулинистичката дефиниција на хомосексуалноста едвај претставуваат некаква ситна група на работ.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Наместо да биде телесен, животински чин што може да се доживее како недостоинствен, гнасен, срамен и изопачен (барем, ако го правиш како што треба), архитектонската реставрација, музичката изведба или собирањето уметнички дела не само што се општествено угледни, јавнодуховни и фалодостојни туку и тие, токму како и модернистичката апстракција во овој еден поглед, овозможуваат искупителска шанса да се надминат телото и неговите функции – да се избега од избербатениот идентитет на (хомо)сексуален субјект и од сета стигма што оди со него.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Диференцијалното родово исцртување на културните облици го создава (хетеронормативниот) општествено-семиотски систем во кој учествуваат старателите на детето, систем што веќе придонел кон обликувањето на нивните сопствени субјективитети и кон утврдувањето на нивните лични стилови на чувствување и на однесување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Како геј-мажи што јавно си ги оплакуваат пријателите или партнерите, италијанските вдовици знаеле дека емоциите што ги чувствувале и ги покажувале нужно им биле предодредени од конвенционални културни кодови да спаѓаат во доменот на непримереното, на претераното, на мелодраматичното, на хистеричното, на неавтентичното – во секој случај, на нешто што е далеку од сосема достоинственото.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Она што за Фелоус и понатаму е толку чудно, во секој случај, е што мажествениот, родово нормативен стил што го зазеле и што го застапуваат застапниците на „г0ј-идентитетот“ јасно допира значителен број момци кои, сакале-нејќеле, спаѓаат во категоријата геј, дури и според дефиниција на самиот Фелоус, но кои се оградуваат од секаква и од секоја родова нетипичност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А како да се формира, најпосле, ако не во однос на постојните општествени модели на родот и сексуалноста, отелотворени и во најраните старатели на детето и во родовите вредности што спаѓаат во културните вредности што тие старатели му ги изнесуваат на детето – а кои ги обликувале и нивните сопствени стилови на однесување и на емоционално изразување?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога последно ја посетив страницата г0ј, на 3 јуни 2011 година, таа имаше забележано речиси 700 000 посети.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На рана возраст во животот, во кои и да е миг кога стануваме силно свесни за своите желби, геј-мажите откриваат дека повеќето човечки суштества што нѐ привлекуваат ни најмалку не се заинтересирани за сексуална врска со нас, дека не ги привлекуваме и дека не може да ги привлекуваме и дека некои од нив самиот факт за нашата желба ги грози.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А во општествен и симболичен систем во кој родовите разлики систематски се поларизираат, дихотомизираат и се претвораат во бинарни спротивности, секој гест што укажува на одбивање на конвенционалната мажественост сигурно ќе се чита како женствен.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете зошто женственоста не ги исцрпува значењето и содржината на машките геј-културни практики.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Понатаму, културните практики им даваат на геј-мажите вентили за страстите што му припаѓаат на ред наводно повисок од сексуалната активност и што дури може да спаѓаат во естетското, во духовното или во несебичното.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Родовиот идентитет се обликува многу рано во животот на поединецот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Па, тогаш, разбирливо е што машките геј-културни практики – кои за мажите промовираат и шират нестандардни начини на суштествување и чувствување, кои прекодираат парчиња од главнотековната хетеросексуална култура со дисидентски или со нетипични родови значења и кои ги подучуваат другите на тој општествено девијантен и опозициски етос – велам, навистина е разбирливо што таквите практики може да направат да изгледа дека геј-мажите имаат својства и одлики што општо земено ги имаат девојките и жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
(Сигурно, возможно е да се обопшти овој феномен на луѓе што не се геј- мажи, бидејќи сите во еден или во друг миг почувствувале дека голем број од гламурозните по кои желувале се над нив, недостапни, па дури и дека чувствувале одбивност; но барем хетеросексуалците не чувствуваат дека предметите на нивната љубов им се категорично недостижни, бидејќи спаѓаат во погрешниот пол, што е токму она што го доживуваат геј- мажите).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа е музика што спаѓа во „единствениот [геј-жанр] што масовната култура го создала некогаш“ (16).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Една од причините поради кои првенствено ја избрав Џоан Крафорд и што решив да го проучувам фрапантниот спектакл на измешани гламурозност и абјектност кој го приредува, и во Милдред Пирс и во тоа што произлегло понатаму, е тоа што нејзината гејска привлечност нѐ тера да се соочиме со два ноторни аспекта на машкиот геј-субјективитет кои ги прават денешните геј-мажи особено гадливи – па затоа и особено ненаклонети да ги истражуваат: имено, идентификацијата со жените и приврзаноста кон мајката.355 Овие две теми се и средишни и табу во современата машка геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А како дошло до тие солзи? Тоа спаѓа во митологија.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
ШЕФ - Навидум строг, но, правдожубив, повеќе загрижен за меѓучовеч- ките односи, одошто за сè друго што спаѓа во доменот на неговата раководна позиција.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Така, на моите читатели нема да им остане ништо друго, туку да даваат во стара хартија по дваесет килограми од Ваши дела за да добијат талон за една книга за војникот Чонкин. (Владимир Војнович)” Преводот на ВВ е извршен според едно од поновите негови изданија, појавени по неговото десетгодишно пребивање надвор од границите на СССР. okno.mk 211 Евгениј Харитонов - име што не спаѓа во кругот на најгласните имиња на современата руска проза, но тоа е име познато на (релативно) тесен круг на љубители и следбеници.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Сепак, мојот оптимизам е недоволен за верба во исто толку брзата ликвидација на дефицитот од хартија.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Е, ако е тежината во крајот со бојата црвена и вегетата, нането и биберот и двата листа лорбер, тогаш варењето грав во приказната за домаќинлукот спаѓа во средно тешки обврски на секоја женичка што по дома секој ден го прима оној што со неа комуницира само кога треба да ја праша: „Готов ли е ручекот?“ и со онаа другата реплика, која не зависи никогаш од менито туку од видот на типот кој, без да размислува, мора да рече „Пак ли?“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Но, очигледно е дека претставникот на КСС ги „помешал лончињата“ – имено, според ЗРО, оддавањето деловна тајна не спаѓа во групата на „деловни причини“ за отказ!
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Тие се велат чорбаџии. И нашите Сукаловци спаѓаат во овие ретки земјосопственици.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Луј Фердинанд Селин ги подели луѓето во две категории, егзибиционисти и воајери; очигледно е дека Алфред Хичкок спаѓа во втората категорија.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тоа спаѓа во областа на фетишизмот, зарем не?
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Се дозна дека селото спаѓа во спорната зона која своевремено големите сили ѝ ја уцртале на Албанија.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Камењата туженото лице ги вади со експлозивот; видот на експлозивот, количината и начинот на употребата не ми се познати; не можам да се произнесам дали пукнатините на куќата што се предмет на оваа расправа, се произлезени од потресите на експлозиите на мините при вадењето на каменот или се од нешто друго зашто тоа не спаѓа во доменот на мојата струка”.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Очигледно не беше расположено да размислува за нешта што не спаѓаат во неговите работни обврски.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Сакав да ја принудам да признае дека љубовта што е спремна да ми ја понуди спаѓа во добро смислените игри.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
В ред, в ред, можеби присутните во оние произволни тврдења на Николина Кралева што беа изнесени во форма на неуверливи претпоставки можеби согледале вина и грдо однесување од страна на мојата по малку чудна личност божем наклонета кон тривијалности и недолично однесување; можеби им биле прифатливи и таканаречените љубовни авантури со несоответни личности (ова обвинување всушност ми годеше иако спаѓаше во оние таканаречени голи измислици со оглед на моето сиромашно љубовно искуство кое во тој период сѐ уште беше сместено во одделот желби и соништа) итн.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Таа секогаш сакаше и нејзиното име да шета низ загадочните приказни чиј што свршеток никогаш не беше доволно јасен, иако напати можеше да се наслути".
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А за она што се случи помеѓу Генералот и Рајна, ( а мислам оти беше во прашање само еден обичен флерт), сметам дека спаѓа во познатите каприци на нашата пријателка.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тој ми рече: а) Еколошкото друштво „Здрав живот“ - Кочани спаѓа во редот на најактивните друштва во Македонија. Формирано е 1993 година.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Всушност, ние ја сметаме Penrose-овата претпоставка малку веројатна: Скоро сигурно постојат некои вистини чии изјави се толку комлицирани што човечкото суштество неможе да се зафати со нив во сите детали, и Gödel-овите реченици веројатно спаѓаат во таа категорија.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Овде и едниот и другиот ја воспоставиле истата разлика меѓу судот, и мисловниот процес кој управува со делото и има универзална вредност, и делото, конкретната реализација, занаетчиското изведување, кое спаѓа во посебен домен.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)