сопнува (гл.) - и (сврз.)

1. Организер е првиот збор на кој се сопнав и не престанав да се сопнувам.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
„Бегај, малечок предавнику“, се влечеше по мене и по мојата запрложена сенка, ме сопнуваше и ме предизвикуваше да се уверувам дека навистина тој тврдоглав и див човек заслужува да станам мал предавник.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го измислив ли пред тоа, разговарав ли со својата треска што пак со брзи отчукувања почна да ме морничави под плешки?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кожа со кафеави дамки во кои откривав вистини за летањето над маѓосани цветови, кај усните ми, се сопнуваа и го добиваа сопствениот облик;
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)