сонува (гл.) - ли (чест.)

Ме сонуваш ли ноќе, Доце? - Бегај, проклетнице, ги кренал како за одбрана рацете Доце Срменков.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не знаеше и не се бореше да за не сонува ли или повторно доживува или сега за прв пат влегува во оној настан што можеби еднаш го дожевеал само како мисла, како колебливост, како туѓ настан, што расне во ассоцијации на сетилата-од линија или звук или мирис, или се заедно, и стои како недогледен пламенен столб збуцан во темнината. Како вжарен нож.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Марија, ќе ѝ речам. Марија, си сонувала ли ноќеска свадба.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Дивни се твоите приказни, ми рече. Сонуваш ли како што расправаш? праша. Кажи сонуваш ли?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Или жените без маж треба да лежат под студена плоча.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сонуваше ли рај и ангели во проѕирна свила?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)