- Мислам дека поетите се осудени да сонуваат будни – рече Стариот писател.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
- Навистина те познавам – ѝ велам – но многу си далеку.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Потоа ја извади од мракот левата грижливо завиена во завои рака, ми ја подаде и ме замоли убаво да ја разгледам. – Како ти изгледа? – праша. – И дали можеш да си претпоставиш дека несреќата се случи додека седев на работната маса во мојата соба?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
А малку подоцна не бев сигурен од каде наиде и она, најпрвин сосема нечујни а подоцна сѐ појасни и појасни гласови : - Не, навистина немам уште сретнато човек кој сонува буден – беше тоа глас на позната жена, а не можев да се сетам која?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)