Дури тука тој почна да си ги присобира мислите, да ја согледува својата положба во јасна и реална претстава, почна да разговара со самиот себеси веќе не испрекинато, туку образложено и отворено, небаре со разумен пријател, со којшто може да се поразговара за најинтимна и најблиска работа.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)