Намерата не ми беше да ја багателизирам постоунволската геј-култура, туку да ги крепам облиците на општествен отпор против хетеронормативноста кои ги претставуваше и кои и понатаму ги претставува голем дел од претстоунволската култура, а истовремено да ги истражувам причините поради кои официјалната, паланечка, идентитетски заснована и виножитно забарјачена геј-култура што ја замени, изгледа, на онолку многу геј-мажи им е крајно незадоволителна и фалична.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, таа вистински инвентивна геј-култура ја снајде истата судбина што ја снајде идентитетски заснованата култура која се појави во истиот период, во смисла на тоа дека обете изгледа предизвикуваат кај геј-публиката слично чувство на здодевност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ајде еве кажи ти, што те снајде истата судбина...
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Нејзината оригиналност, нејзината уметничка експерименталност и нејзината сушта сјајност се многу скраја од стандардната политика на геј-идентитетот на главнотековното геј-движење.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Голем дел од отворено геј-тематизираната култура што се појави по Стоунвол и понатаму ги има истите револуционерни цели на геј-ослободувањето.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
” „Ако де, се вели зборот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Тоа е етиката против која геј-ослободувањето некогаш креваше светски историски бунт.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)