Ги сметаа нејзините раководители за покорни, вазални. Но, како да не беше така.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
И не од својата постапка, туку од положбата во која се најдов: да ѝ објаснувам на Таша дека е заборавена и тоа од оние поединци кои во најтешките моменти можеле да го сметаат нејзиниот дом за најсигурно засолниште.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
А помеѓу таквите спаѓав и јас!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)