сме (гл.) - еве (чест.)

Тие рамнодушно го слушаа и чудејќи му се на умот си велеа: „Од што ли се занесува толку Веле, кога сме еве и дење и ноќе капнати од умора?“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)