сме (гл.) - сега (прил.)

И, ете, јас сега си мислам, на каква ли кривина сме сега, на каква ли кривина се најдовме?
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ние сме сега ништо: мувосерка, црвец, нула.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ЕЛЕНА: Постојано го губам. Никаде долго не остануваме. Мешам имиња, места. Каде сме сега, каде е ова?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Пред да ги приграбат други, јас ги прибрав.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Толку сме, колку што изгинавме некни, вчера и денес... толку сме, колку сме сега плус тие, кои изгинаа за да не падне ридот, ама паднаа тие...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А колку сме сега, ќерко? Прво ни населија Турци од мала Азија, а сега половина од муслиманските домаќинства се наши луѓе, потурчени.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Езерото ги свири ко дирки од свое пијано. Негови сме сега. Музиката мами риби.
„Омајнина“ од Афродита Николова (2010)