сме (гл.) - свикнат (прид.)

Некако сме свикнати уште од приказните, таа судбина да ја сврзуваме со постарите сестри.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Стрико ми Ото, како што рековме, умре во несреќен случај.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Потоа уште и забрани на кои ние не сме свикнати: врати се дома пред да се стемни, не излегувај, опасно е, не вози велосипед, улиците се прометни, не собирај другарки по собите, не пикај се кај другарки по туѓи куќи...
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Леле, Игбал, таква баба не си видел!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ќе остане само негова тајна како успеа да доживее речиси шеесет години, а без она што сме свикнати да го викаме вистинска работа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Ако сакате можете да си ги смените местата.“ „Не, така сме свикнати!“ пак во еден глас.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)