Еднаш јас ќе дојдам до последното оружје, полковникот ќе ја донесе актовката со шифри, знам дека ќе може, и тогаш светот ќе сфати дека ние сме богови, кои посакаа повторно да останат сами.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Границите, налик на нивната бодликава жица, се глупави. Осаменоста бара нешто поголемо.