Сум ја слушнала таа приказна, дека божем Партијата ја организирала побуната на штипјанки на Прочка!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Тој рече дека морам да ја слушнам таа музика; тие се всушност само бледа слика на вистинската, преподобна музика; рече и дека сега му е смешно што го бранел џезот пред народната музика, и дека сето она што го напишал во есејот била чиста глупост; рече дека постои само една музика, и дека задолжително морам да ја слушнам.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Дури и во весник напишаа твоите дека било така, лично прочитав.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Штом музика слушне таа веднаш пее а гласчето малечко далеку се лее.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)