слуша (гл.) - тој (зам.)

Ја слуша тој приказната и се плаши да не биде куса.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Не ти е умот во неговите можеби поучни, корисни зборови, не оти го слушаш тој час, ти просто го гледаш како те краде, како лакомо сѐ следи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Брзам со овој илегалец (несомнено тоа е) и сакам да не го слушам тој плач.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Постојано го слушам тој ваш простачки збор. Не знам!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
По таа причина поубави му се чинат на човека речиси само оние наречја и говори што ги слуша тој или ги има слушано почесто.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Пооди тој автобусот така што пооди и слушам тој агентот свика: „Стоп!“. Претрес и преглед ќе прави.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)