случи (гл.) - во (предл.)

Она за што овде ќе стане збор нема за цел популарното да го препознае како прост ефект на задоволство, туку да ги вклучи во игра и различните ефекти од овој принцип кои настануваат поради константното појавување на потиснатото, она што, според Фројд, „работи отаде принципот на задоволство“.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Во таа светлина, значајната Фројдова ревизија што се случи во текот на дваесеттите години може да послужи и како базичен модел за диференцирање внатре во популарното на безбеден „mainstream“ (да го наречеме тоа „уметност на среќата“) и на различни форми на радикална и критичка продукција којашто се храни со истиот јазик како и „меинстримот“, но и се отвора спрема многу покомплексните ефекти на задоволство што некоја појава ја прават популарна.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
По фактичкото прераспределувањето, кое се случи во септември 2002, во пресметките на платата, тој забележа дека ја добива само основната плата без додатокот за минат труд, на што реагирал усно – при што му е одговорено дека настанала некаква „грешка“!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, тргнувајќи од премисата дека „општите одредби не ги решаваат поединечните случаи“ тие, се чини со право, судовите ги сфаќаат како практични и искуствени „секундарни законодавци“.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Имено, за волја на вистината, судот пресуди во негова полза – и покрај тоа што извршувањето на пресудата никогаш не се случи во реалноста, а секако дека треба да се земе предвид и фактот што, во тоа време, сѐ уште не постоеја извршители, како би се забрзала извршната постапка.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На овој потег, кој се случи во август 2008, Папазова е поттикната и охрабрена од успехот на некои поранешни колеги, кои веќе имаа добиено судски спорови против истиот проблематичен работодавач.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
По донесувањето на позитивната пресуда врз основа на признание во корист на работникот- тужител, што се случи во јуни 2010, но поради колективниот годишен одмор на судиите (т.н. „судска ферија“)5 беше доставена дури во август истата година – не е покрената жалбена постапка од страна на тужената странка, но истата е спроведена присилно, преку извршител (Б. Кипровски) – откако, во септември 2010, таа стана правосилна и извршна.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, сепак, овие трошоци не го премислија, затоа што сумата на неисплатени плати му беше неопходно потребна за да ја направи толку потребната хируршка интервенција на срцето.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Приказната на Јаневски, донекаде, има неуспешен крај... Тој не ја доби оштетата што му следуваше и му беше досудена, ниту пак доби ново работно место.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, проблемите почнуваат 2002, токму по изминатите пет години, кога менаџерскиот тим на компанијата најавува отпуштање на ¼ од вкупниот број вработени – и тоа по разни основи!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, откако нејзините претпоставени одбиваат, па 219 дури во нејзиното „работничко досие“ забележуваат дека нејзе наводно и престанал работниот однос не доброволно, туку поради недоаѓање на работа три работни дена последователно (!?) – таа решава да се консултира со адвокат (А.Шоптрајанов) и да поднесе индивидуална тужба против аптеката во која порано работеше.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Неувидувањето на оваа вистина, е само несакање на противниците на овој реален став, да се соочат со фактот дека судиите непрекинато носат ‘закони’ [читај пресуди] со повратно дејство – оти спорот за кој пресудуваат е настан кој веќе се случил во минатото и којшто подоцна, ретроактивно, се разрешува.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
На почетокот негова, како и на на останатите негови колеги кои беа во иста положба, беше идејата да се покрене тужба преку правната служба на матичната синдикална организација на „Филком“, но оваа идеја подоцна се изјалови.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Лошото искуство кое го има претрпено го одвраќа и од активирање во полето за заштита на работнички права, како и од самото учество во облици на протест и поддршка на работниците. ***
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А симптоматично е тоа што најголемиот критичар на оваа школа, Р. Дворкин (Ronald M. Dworkin), неа ја сместува во „позитивистичките“ правни школи – што е сосем погрешно, затоа што таа, во својата најдлабока суштина, е јуснатуралистичка, бидејќи алудира на непишаното [етичко/морално/вредносно/природно/вродено] право. 305 го ставаат на значењето што го има креативноста, промисленоста и луцидноста на судиите [elegantia iuris] при толкувањето и креирањето на правото.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А до каде одеше самоувереноста на тамошното раководство, 181 дека никој ништо не им може, говори и податокот дека по утужувањето – кое се случи во април 2010, а пред судењето во Основниот суд Скопје II, полномошникот на „Охис“, дипломиран правник која беше таму вработена (Р. Николовска) му се обрати на најмениот адвокат од Величковски (Д. Аргакиев) со зборовите: „Па што ако тужи кога нема ништо да добие“!?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Единствена светла точка на постоењето на синдикатот е „џентлменскиот договор“ постигнат помеѓу вработените и „реномираниот“ купувач, тој како иден газда – во наредните пет години – да не врши никаква промена во однос на бојот и систематизацијата на работните места.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Алексис Лорка Lire,été 1997 Се случуваше во еден од првите париски октом­ври­ски денови кога во Сенатот на Франција, сенаторот Робер Бадентер водеше една исклучителна сесија: поезијата овде се соочуваше со големите проблеми на човештвото, за што нашето внимание го обземаше Едгар Морен; неговата анализа, неговата мудра елоквенција, му оддаваше заслужено признание на последното дело на Луан Старова, објавено на француски јазик - Времето на козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Лоран Ребо, швајцарски писател Coopération, 28/29 juillet 1997 Тоа што ќе се случи во романот Времето на козите, Старова го изразува силно, со сочната моќ својствена на големите писатели на Централна Европа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Го кажа ова како во полусон, не сфаќајќи што се случуваше во овие 20 секунди, а потоа мирно седна на своето место и продолжи да си мези.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Ако ви се случи во подоцнежните ноќни часови да минете, се разбира, со кола, по убавата магистрала на Босфорската ривиера, тогаш гостољубивите ресторатери и хотелиери ве тргаат од колата и ве вовлекуваат во локалите или пак она што ќе го побарате ви го носат во колата, па и топлиот салеп, посипан со иситнент дарчин, кој овде насекаде се точи и пие.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Брачната двојка имала незгода со својот „Ситроен“ и тоа им се случило во вечерните часови.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Но, тоа се случуваше во Париз, во градот на светската мода, каде што е допуштено сè, па затоа и изгледа грациозно дури и кога жена пуши на улица...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Пред две години во неделникот Форвард читаше за војната што таму се води, особено потресен од суровите убиства што се случиле во планините.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кариби ли, на Балканот?  Во Варшава, значи, Хана и Леон заминаа веднаш по свадбата која се случи во синагогата во Гдањск во присуство на најблиските роднини на младоженецот, во ритуалот во кој на двапати му падна јармулката, обредното капче што стои на темето во сите свечени мигови од животот на еден Јудеец, што внесе додатна вознемиреност во и онака нервозната атмосфера која владееше и пред, но и низ свадбениот ритуал.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Водството со 2:0 се случи во громогласен амбиент, кога цел свет му аплаудираше на Нил Амстронг кој стапна на месечината (добро де, не баш цел свет, оти имаше и такви кои мислеа дека е тоа холивудски трик, дури имаше и такви кои тврдеа дека месечината воопшто не постои, а и да постои – постои само во фантазијата на поетите).
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Се случува, понекогаш и ветрот да запее - колку да ја прекине дремката на продавачите на сламени шешири, продавачите на слики со мотиви од градот, но и на продавачите на спомени што допрва треба да се случат во златниот залез на Карибите.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Одлучувачката битка меѓу Помпеј и Цезар се случила во Тесалија кај местото Фарсала во јуни 48 г.пне.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
И се прашуваше: што ли можело да се случи во меѓувреме?
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Токму така, деца мои, се случи во мојот живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Му се наложи заклучокот дека, сепак, нешто битно се случило во главата на Донски.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Кутрата негова мајка, во болка и во чемер, во страдање и во надеж, не можеше никогаш да разбере што се случило во душата на синот?
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Сега можам слободно да кажам дека тие приказни беа најинтересното нешто што ми се случуваше во мојата академска кариера.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Тоа се случуваше во доцните шеесети и во почетокот на седумдестите.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Па така ако се случеше во текот на годината, во сезоната на ојагнувањето да умрат една или две овци, дедо му не се грижеше многу.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Освен еднаш кога ја “помирисав смртта”, ништо никогаш не се случило во мојата поблиска околина.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И тој го сожалуваше него поради тоа што не беше допрен од алхемијата која предизвика ова чудо да се случи во него.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
За сето време на појадокот, сè додека двајцата браќа не станаа да одат на работа, Милан и Кети не престанаа да зборуваат, како што се плашеа дека, ако не го прават тоа, нешто недобредојдено ќе се случи во тој миг.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Дали сето ова се случи во период од дваесет и четири часа?
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И тоа се случи во еден миг, додека разговараше со Бил Девит, таа идеја му дојде многу едноставно и многу директно.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И ова нешто му се случи нему, на ѕидарот, на градителот на куќи, и тоа му се случи во светот во кој живееше, надвор, на периферијата од индустрискиот гигант, во рамното и еднолично село, обележано со вкрстени автопатишта и селски патишта, со бензински пумпи, што беа стратешки сместени на аглите на раскрсниците и трговските центри, таму каде што куќи никнуваа како печурки, оддалечени од нивите за компири.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Навистина сѐ беше изменето од алхемијата на тоа нешто што беше се случило во него. Тоа објаснуваше сѐ.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Но дали тоа значи... бидејќи тоа се случило во Стариот крај... дали тоа значи дека истото може и овде да се случи? И во овие времиња!
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Втора измена на чл. 23 се случи во јули 2014 каде се дефинира содржината на јавниот оглас кога работодавачот вработува работници по пат на јавен оглас, тој е должен во јавниот оглас да ги наведе: (1) називот на работното место; (2) условите што се бараат за вршење на работата; (3) почетокот и крајот на дневното и неделното работно време; (4) распоредот на работното време; (5) паричнот износ на основната нето плата за конкретното работно место; (6) се дефинираше временскиот рок за пријавување кој не смее да биде пократок од пет работни дена; (7) рокот во кој работодавачот ќе го изврши изборот и (8) точните податоци за работодавачот (назив, седиште, (лице за) контакт и сл.) (чл. 4 од ЗИДЗРО/ јул.14); г) измените кои ги претрпе ЗРО во делот на правата на неизбраните кандидати може да се толкуваат дека тие донесоа и позитивни и негативни промени.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Сепак, полугнасно рече: "Ова не би се случило во еден покултурен град".
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Она што се случи во Пелазгиј го разбрав само јас.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Значи, кога помислив дека косата и уште незнам што друго од моите сопствености сторија обид да ѝ се придружат на молњата, главата си ја пикнав во дланките а потоа главечкум отрчав до Пребег за да се напијам вода и да си го повратам во живот сувото грло, но таму ме пречека оној матнеж и лудување на водата, што веќе ги спомнав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност тоа се случуваше во моментите кога не ги забележував знаците што ми ги испраќа Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Пред Даскалов ги премолчав деталите: она, дека уште го паметам купето со дрвени клупи и љубопитните лица на патниците кои ќе наѕирнеа низ прозорецот и ќе отскитаа низ ходникот на вагонот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Посакав да речам: Ете, олку од мене, свршеток на приказната, и ја кренав главата, погледнав кон Даскалов, сакав да го утврдам впечатокот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Мислам дека тоа се случи во оној утрински воз за Штип - реков.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Што се однесува до мене јас вистински верував во она што се случи во моментот на поминувањето на спомнатата огнена топка!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Гумениот душек беше надвор, како и платнените креветчиња спружени среде оној карактеристичен мирис на блиското есенско согорување на билките.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тој стоел над коритото во кое се грееше водата од највисокиот оган над земјата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Богами помислив: тоа планината тргнала да истече заедно со водите.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Впрочем и јас, во минатото, на сонот му давав предност, иако потоа, при првото будење, па и тогаш кога будењето ќе се случеше во никое доба, не се стеснував да му се навртам на првото лапало што ќе го напалав во темнината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Во заокружената изјава за мотивите, вие морате да кажете нешто што ќе го именува делото (се именува она што се случило во реалноста или во мислите), и потоа да се именува сцената (позадината на делото, ситуацијата во која тоа се случило); исто така, морате да укажете која личност или тип на личност (извршител) го извршила делото, кои средства или инструменти тој користел (средство), и која била целта . . . секоја комплетна изјава за мотивите би нудела некој вид одговор на овие пет прашања: што е сторено (дело), кога или каде е сторено (сцена), кој го сторил (извршител), како тој тоа го сторил (средство) и зошто (цел). (Burke, 1969 стр. xv) Со поставување на прашања за искусување на искуството, можат да се истакнат посебни дела, сцени, извршители, средства и цели.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Честопати укажувам на Барк-овата (Burke) демонстрација на мотивот како рамка за оваа работа: Ние ќе користиме пет поими како генерирачки принцип во нашето истражување. Тие се: Дело, Сцена, Извршител, Средство, Цел.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Сè може да се случи во ова светло попладне.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Пред да појдеме на пат со времето и по трагите на спомените, разговарав со многу поранешни партизани – борци на ДАГ и не еднаш во разговорите се навраќав и на тоа што се случи во Бурељ.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Наредниот ден „То Вима” напиша: „Не може да не се забележи тоа што се случи во едно кајљарско село, кога во училишниот двор се собра месното население и даде заклетва да не зборува на славомакедонскиот дијалект.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Возам полека и не ме напушта приказната за лошото што пред шеесет години се случи во Лерин.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И кај едните и кај другите што ли се случи и се случуваше во нивните души и мисли, што ли се случи и се случуваше во мислите на тие прекалени борци, па и кај оние малодушните, кои за жал таквите секогаш и секаде ги има?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Одеднаш се почувствував збунета, неприготвена да ѝ кажам што било, да ѝ кажам што се случуваше во ова време откако не се имавме видено.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Некои девојки од своите мајки дознаваа, само неколку часови пред венчавката, што е она што ќе се случи во првата брачна ноќ.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Невиноста беше идеал заради мажот: оние девојки кои остануваа немажени, стануваа предмет на потсмев, а невиноста, идеалот на векот, се претвораше во срамен остаток, како да е некаков неприроден израсток, затоа што немаше кому да биде принесена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ако се случеше во сонот да се одвои од неа (земјата, заб. М.), ќе срипаше како попарен, исплашен да не се претвори во пердув, ветрот да не го подземе.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ако се случеше во сонот да се одвои од неа, ќе срипаше како попарен, исплашен да не се претвори во пердув, ветерот да не го подземе.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Што се случи во Чикаго?“ стана синонимна изрека за незамисливо субверзивна закана.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
А Прашањето за умот, за неговото потекло, неговата историја, неговите граници, делувања, кое може да го има одреден тип на рационализам, прашањето за поврзаноста на умот и смислата, умот и науката итн., мора да се случи во едно подрачје во кое ирационализмот нема никакви шанси.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
За моите студенти од Стони Брук универзитетот, сето она што се случило пред повеќе од десет години, посебно во Европа, се случило во времето на основањето на Рим.“
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Се случи во ист ден. Денот беше сабота, а некои, сигурно поради оправдани причини, и го лепнале префиксот - работна.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Не еднаш ми се случило во некоја друга театарска средина во која гостуваме со театарот, во публиката да не можам да регистрирам ниту едно лице од тамошната театарска стварност.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Случката од литерарниот живот на Канети не води кон ставот - кога тогаш во животот на писателот ќе се појави писател кој ќе го натера да молчи,а уште по убаво е ако тоа се случи во почетокот на неговата кариера.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
„Се случуваше во првите години од нашиот брак“, ми раскажуваше таа, „навечер кога ќе легневме, тој да го земе романот и да ми чита на глас.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
1 Заборав, потоа сеќавање ... Крај. Војната, онаа втора и светска, завршила во Кукулино со еден убиен војник во зелено.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Пак се склопчал на своето сиротинско легло многу потешко поднесувајќи ја предмугрената свежест буден.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не бил сигурен, подоцна само претпоставувал дека непогрешно го сонил она што ќе се случи во новиот ден: најпрвин, по сончевиот изгрев, го нашле, пред тоа, во ноќта, заборавен на носилка исцерителот Пандил Димулев, тој пријател на билје и треви; најверојатно дека безгласно починал од вчерашната рана помеѓу срцето и левата страна на стомакот, а потоа другиот тревар, откако го исплакал својот пријател со солзи што можел да ги пролее и над својата судбина, веќе видливо исушен и потемнет, легнал на неговата носилка и ѝ се предал на болештината, веднаш сите да видат дека се сушат и потемнуваат во лицата, и Самуил Пендуш, и Сандре Самарија, па некој (во неговиот сон, потоа во стварноста) барал да појде гласник по селата крај кои ќе минуваат, умните да оставаат на патот лук и ракија, за нив, и сено за воловите, инаку сами ќе атакуваат и ќе грабаат со темна можност да им ја донесат на домаќините, како гостинка, чумата што уште пред да го закопаат едниот тревар го однела другиот: два гроба еден крај друг, плитки и покриени со тврди грутки, крст до крст со шубари на вертикалниот крак.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тоа се случило во ноември, илјада деветстотини четириесет и четвртата, триесет и една година по смртта на големиот раскажувач Лозан Перуника.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ова се случи во време на летниот распуст, кога не се оди на училиште и кога е многу здодевно да се седи дома.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Одлучи да проба. Првиот обид се случи во сообраќајниот шпиц на Партизанска.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Ние се обидуваме да ги вградиме нашите искуства за реалниот свет во симболите и правилата на математичкиот формализам а потоа тој формализам да го употребиме за предвидување на она што ќе се случи во иднината.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Еден од нив, знаејќи за метежот кој се случуваше во саботите навечер на терасата на хотелот Куба, беше задолжен да ги чува местата до пристигнувањето на друштвото.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Шетајќи низ Теразие имаше некои чудни визии за нешто што се случило и нешто што допрва треба да се случи, а што може да и се случи во овој град, толку далеку од нејзиниот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
А тоа се случи во еден студен ноемвриски ден.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Да ве прашам, дали погодив? - Да, погодивте, но дијамантската дијадема и крунисувањето веројатно ќе се случи во некоја друга прилика.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа не може да ги заборави погледите на тетка Маре и баба Рада, кои беа единствените поканети од целото маало и имаа можност да видат што ќе се случи во ресторанот.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Оттогаш, од тоа мачно и зовриено лето, па сѐ до нашиве модерни времиња кога отпочнаа буните и војните и кога се измешаа народите, друга слична историја не се случила во Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во десната рака Александар имаше USB стик. * * * Александар вознемирено и раскажа на Бојана што се случи во тоалетот.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
1. Драга Асенета, Вие можеби имате волшебни црни очи кои фрлаат мирисни погледи околу себе, можеби зад себе сеете скапоцени сенки и можеби мочкате колонска вода, како што рекла една писателка, но тоа нема да Ви помогне да станете јунакиња на оваа книга.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Навидум, сѐ е прилично лесно, доволно е во блиска иднина трипати да излажете, но и нешто веќе да се случило во вашето неодамнешно минато.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се сомневам дека такво нешто може да се случи во срцето на Европа, на прагот на 21. столетие - вели мојот shrink со глас на школска учителка. - Прејдете на проблемот - вели строго.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тоа се случило во последната година на деветнаесеттиот век, пред Велигден на седум или осум дни, еден наспроти друг стоеле крај жолта чеза со спрегната кобила и со бело ждребе - црвенокосиот бег куп стврднато нишеста во кожа и облека и попот Зафир Јосков Вртипоп, испотен човекојадец во долга мантија, и се искажувале почести како двајца великани, првиот со имот и власт, вториот со знаење да ја надитрува смртта.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Кога понекогаш ќе запреше, им се чинеше како времето да е запрено, како нешто страшно да се случило во куќата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Лик имаше како светица - душолик; душата ѝ се оцртуваше на лицето; сè што ѝ се случуваше во душата ѝ се гледаше на лицето: добро или лошо, радост или тага, ведрина или сматеност, блаж или горчина; како на лицето да ѝ беше извајана душата.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Десетина години Сефардот ја чекаше раката на убавата братучеда. Најпосле се споија двете судбини.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се случи во неговото семејство, првата братучеда по мајчина линија Лејла, дамна замината во Цариград, да се вљуби во еден муслиманизиран Евреин (дмне), припадник на еврејските Сефарди.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко ја погледна кутијата со лупи и не можеше да разбере што се случило во Париз, макар што претпоставуваше дека Камилски ги потрошил парите за операцијата за купените три сандаци книги, а со лупите од различен, прогресивно посилен диоптер, мислел да ги чита книгите, како што ќе му се намалува видот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Само трипати ни се случи во купонските времиња да останеме без нив: еднаш кога купоните ги изеде една од нашите кози од времето пред забраната за чување кози, другиот пат кога беа паднати зад еден креденец, а Мајка ги најде кога им беше поминат рокот и повеќе немаа никаква важност.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ова на Мајка првпат ѝ се случи во Италија непосредно пред Втората светска војна, кога беше првпат на патување во странство со Татко.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беше свесен, по с што му се случи во животот, по сѐ што доживеа на Голи Оток, занданатtа уште долго ќе остане во балканската меморија, со метаморфозите што ги носи времето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се чинеше нешто лошо се случило во домот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Сето ова се случуваше во две наметнати ситуации кои Девојката во снежните топки ги немаше иницирано сама.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тоа се случи во престрелка со пиштоли помеѓу сопственикот и неговиот соперник.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Четвртото, и последно летање, се случуваше во висока засводена просторија, амфитеатар со футуристички дизајн, во која се одвиваше час по физика.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Тој ден, особено меѓу дипломатите, притискаше неизвесноста за тоа каде ќе биде остварен првиот мал чекор, според мерката на вештиот дипломат и стратег Хенри Кисинџер, во решавањето на палестинскиот јазол, првиот чекор во потрага по излезот од лавиринтот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сакаше пребрзо географијата да претходи на историјата!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сите очекуваа тоа да се случи во Картагина. Но никој не го знаеше точниот датум. Денот ветен на историјата!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сакаше тоа да се случи во својот живот чиј залез го насетуваше.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Последниот чекор беше нешто што ќе се случи во визбите на Министерството на љубовта. Тој се беше помирил со тоа.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Бледосините очи на старецот шетаа од таблата за пикадо до шанкот, од шанкот до вратата на машкиот тоалет како божем да очекуваа промените да се случат во таа просторија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа се случи во голема мера во текот на последната фаза на капитализмот, приближно помеѓу 1920 и 1940 година.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Освен тоа, за да се биде делотворен, било неопходно да се биде способен за учење од минатото, што значи да се има колку-толку точна претстава за тоа што се случило во минатото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од сè што се случи во нејзиниот живот овие неколку години.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Марија не знаеше што се случуваше во душата на нејзиниот Хелвиг.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тоа беше сè што се случи во селото по згаснувањето на чадот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Милувајќи се во ливадата, се присетуваа на нивната прва средба што се случи во неа; средбата беше случајна: тој пасеше теле.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Минувајќи низ градот и овде се повтори она што се случи во Прилеп кога ги дотераа по Илинден од Мариово..
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
А на оние, кои како мојот пријател Бодријар, велат дека оваа војна всушност и не се случи, им одговарам: оваа војна можеби не се случи во актуелниот глобален простор, но се случи во глобалното време.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Војната се случуваше во Кувајт, но се случуваше и на екраните на целиот свет.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Добро е барем што се зборува за пристапот на поединецот, но не сум сигурен дека тоа ќе се случи во таков облик.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Дали тоа се случило во блиската Јанина или во Солун?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Им олесна на луѓето што веќе не го слушаа нивниот писок, нивното болно јачење, нивните маки, но се чудеа како може во исто време да се породат сите три; ова никогаш не се случило во селото.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Остануваше никогаш растолкуваната семејна загатка - за тоа што се случило во изминатите пет века отоманско време на Балканот, како дојде по поразот до големата делба, до промената на Бога, до големото гранење на семејството, кога едниот дел по отоманската опсада и победа по цена на смртта ќе замине на другиот брег на морето со старата христијанска вера, со задолжителните врски клучеви на старите куќи во пламен, со по некоја спасена икона и света книга в раце.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Уверен дека и во едната и во другата - во крајна линија ќе се загрозеше семејниот идентитет, ќе се обезличеше засекогаш, макар што тоа не се случи во долгиот петвековен период на Отоманската Империја, тој, следејќи ја природната парадигма, на сè уште незавршениот пат на јагулите - беше решен да се определи конечно за патот кон Америка.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но, што ќе се случи во овие краишта, тешко е да се предвиди.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Брзо со трчање се упати кон Велјановата Ливада, за да му јави на Горјана за сѐ што се случи во селото... ***
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
На пропаста не можете ниту да се приклучите, ниту пак да ја игнорирате; човек мора да прифати дека таа се случи во еден момент кој сега е за сите - неповратен.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Добро, беше спомнувано и распопувањето на Милошевски што се случило во Врановци иако се забележуваше дека тој се труди да го избегне трагично-комичниот навев што се влечкаше со приказнава.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Со ваквите неурамнотежени размисли бев обземен уште вечерта по сахраната на Самоников, додека се прибиравме со Катерина во нашата соба.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И ете, токму тоа чувство, дека може да ми се случи во отсуден момент да не можам да ѝ овозможам на мојата желба или потреба да зачекорам ме правеше повеќе од збунет.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И уште една поединост: не го гледав само она што се случуваше во тој момент туку и она што допрва требаше да се случи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но и покрај таквата увереност, додека гледав во текстот на Грофот сфатив дека си го поставувам она чудно прашање: во кој мој живот ги имав видено тие мали картички со бујни водотеци од стихови?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Не прашувајте ме зошто и како.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Да не спомнувам сега дека ова се случуваше во оние години кога уште верував дека човекот поминува само низ еден живот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тие всушност се зачудиле, како се случило во сите години што изминале никој од нив ништо да не узнае за однесувањето на Чардаклија и на ќерка му во текот на војната пред ослободувањето.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Никој не може да ми помогне. Сето ова е најнеразбирливата и клета работа што досега ми се случила во животот“, ги отвори очите, ги стегна тупаниците и почувствува дека се студени.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Денес дури можам да одбележам што се случи во изминатите денови.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Она што се случи во постмодернитетот е тоа дека слободата е прифатена како наша судбина.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ние знаеме дека сме „осудени на слобода” и дека тоа е ситуација на огромен ризик.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Најжалното и најрадосното во животот на Аксја ѝ се случило во тој единствен ден.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тоа се случи во деновите кога зимата почнавме да ја бркаме од собите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Го знаете она доба, кога место зимата, во нашите соби, и тоа без посебно најавување, влегува пролетта.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но по извесно време пак истото се случуваше во друга самопослуга.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
црвената: пламливи, избувливи луѓе: што на ум, што в срце - тоа на уста, за една болвосерка - туриваат каца со мед; им пререче ли нешто, им се пикна во зборот, не ги поддржа, не им одобри - повеќе за тебе не држат, те замразуваат; додека имаат мака на алтан-терезија те држат, кога ќе им помине маката, за старо тенеќе те даваат; само тие како да постојат во селото; соседите ги тераат да ги врзуваат кокошките, а тие кучињата свои ги пуштаат кај што сакаат; кога ќе се впипрат во лицето - запелтечуваат; ако ти е фрлена шега, подбив, мунѕа - од нив е; се зафатија ли со нешто, наумија ли нешто - или ќе го сторат или раката ќе си ја отсечат; жолтата: колебливи во очи, во држење, во однесување; многу сакаат да слушаат, да чујат сè, а ни трошка нешто од себе да речат; во расправиите бегаат, не сакаат тука да се најдат; дома глас не им се слуша, како да не се живи; за мала работа трчаат кај соседите за совет; кога ќе им влезеш в куќи, не ги фаќа паника, ниту брзаат да те почестат; ако дедо им бил говедар, козар, питроп, полјак - таткото и синот и внукот се тоа; по гробиштата кога сите лелекаат и плачат, тие ги гаснат свеќите да не се трошат до крај; секогаш одат со навалени глави загледани во земјата како да бараат нешто што изгубиле или пак што загубил друг; кафеавата: рано легнуваат, рано стануваат; тешки во одењето, тешки во зборот; само за себе живеат; што било, како било - во нив останува; дома со седење те пречекуваат: ќе те измерат: кој си, што си, па ќе станат; за многу работи се прават дека не чуле; она што е нивно не го даваат на друг да се послужи; устата им испушта мед, а срцето пелин; кога ќе им дојде невеста во куќата, или ќе ја претопат - табиетот да им го земе, или клоцата ќе ѝ ја удрат; имотни се, но со прсти стегнати, кајафлии не се расфрлуваат и не арчат многу: дури и кога дечињата наутро ги празнат мешињата, ги празнат во дворот - да имаат што и кокошките да колвнат; избегнуваат кај што не им е по ќеф или кај што шерепере се зборува; жените со плетиво одат в поле, в планина, в црква, на молзење, в град по купување; кога даваат совет, не ти кажуваат сѐ докрај - нешто и за себе задржуваат; ако те засакаат - виделе нешто во тебе што им се допаѓа; кога ќе им се случи нешто лошо во куќата, одмерено плачат; кога се болни, не ѝ веруваат на болеста; со неа шетаат, со неа работат, со неа по веселби одат; ја носат, а гледаат кому да му ја прилепат; розовата (шеќерлијата): чаламџии, фодули, самобендисани, а купи ден - помини; на оро први; те сакаат додека имаат мака; јајце да варат, надвор го варат - да ги гледаат сите; од надвор куќата чиста, паќна, што се вели: азна, а внатре празна; што да се случи во селото - први разбираат; во разговор ќе те префрлуваат од рид на рид, ќе ти тргаат фурки - в очи ќе те лажат; не држат многу до зборот: речи - одречи; ти даде ли нешто, сите знаат; новата кошула ја облекуваат врз старата: кој да види да завиди; први се за гости, за јадење, за пиење, а кога ќе им дојдеш дома - им поминал светецот!
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тој таквите објекти и форми-формални објекти ги третираше како да се болни и како физички да мораат да се променат преминувајќи од цврста состојба во течна, така што нивната топлина да стане достапна и да може на луѓето да им прави добро.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Со ова уверување тој го следеше антропозофот Рудолф Штајнер, кој во ова преобразување на медот што го прават пчелите виде пример за самиот процес на животот - “хаотичниот, течен” материјал, отелотворување на “духовната топлина” и, како таков, неисцрпен извор на енергија - во “кристална скулптура... со правилен геометриски облик”.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Вестерн филмовите на Џон Форд, Хауард Хокс, Раул Волш, во четириесетите и педесетите години на веков конечно ги воспоставија фармерките како иконички знак на Дивиот запад и со самото тоа влијаеле врз модата на тогаш оформувачкото потрошувачко друштво.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа се пантолони за правоверните љубители на поп митологијата. Timberland Уште еден американски производ има култен статус - тимберланд мокасините.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бојс еднаш рекол: “работите во мене” - чувствата и физичката конфигурација која можат да ја симболизираат надворешните културни работи - мораа во потполност да бидат трансплантирани: некаква физичка промена мораше да се случи во мене.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Подоцна прашањето за примереност одново ќе се постави во врска со положбата на Сократ кој удобно седи и пишува додека Платон седи заканувајќи се со прстот, во текстот La carte postale (Разгледница).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Промената не се случи во еден ден, месец, туку исцело во скриениот моќен бран што се сосредоточи во перчето на своето очитување разлевајќи се во мај 68- та, во Франција и низ светот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Вистинска експлозија се случи во шеесетите - половина луѓе од планетава почнаа да носат фармерки.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сега со болестиве на кравиве никогаш не знаеш што можеш да добиеш!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Не знам колку долго сум бил таму - сè што се случуваше како да ми се случуваше во некое бунило.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Првпат се случи во преписката со Елен Лејбовиц да не одговорам на нејзиното писмо, а таа да ме изненади со ново писмо.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Се случило што се случило, се случило во април-ли-ли свилен: Лена мисли на Коста во тој април син...
„Најголемиот континент“ од Славко Јаневски (1969)
Така зборуваа пред некое време и така се случи во ова време...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А ако ти се случи во ноќта тивко што ќе падне, да паднеш и ти, сама, меѓу несвои, тогаш сигурно туѓите ќе ти оддадат последна почит и ќе ти го украдат веленцето.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тоа се случи во универзитетската болница во Саскатон, под супервизија на др.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Сето тоа се случуваше во маглата на свеста.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
5. Што се случи во Рочестер?
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ова веќе се случи во ориенталната музика и џезот.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Оттука ќе се наложи постојаниот контрапункт, на ниво на наративните содржини, помеѓу инспирираните реминисценции на семејната „сага” и на инцидентите кои ќе му се случат во текот на четиридневната посета на оваа земја којашто авторот, не одвојувајќи се од мајчината прегратка, ќе ја напушти на двегодишна возраст, за време на италијанската окупација.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Нејзиното враќање се случуваше во зенитот на сталинистичката еуфорија во Албанија и отворените диригирани непријателства кон Југославија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Папата Јован-Павле II на крајот сведочи дека помеѓу идеолошкиот Бог и вистинскиот Бог, не се поставувало никогаш прашањето на победникот, за да им се обрати на Албанците со зборовите: „Историјата уште не знае што се случило во Албанија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Го следев верно во животот големиот татков молк што ѝ да се случеше во земјата на нашите корени, во големиот лак на нашиот егзил.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Мене тоа ми се случи во почетокот на летото на 1993 година во провансалскиот град Арл во Франција каде што престојувував во еден мал преведувачки Вавилон, во еден мал дворец, заробен од вековната тишина.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Тоа најнапред ќе се случи во Русија кајшто на филозофијата на марксизмот ќе ѝ се внесе неизбежната мистична содржина.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Таа знае дека тоа ќе се случи во недела, можеби следната недела.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Не можам, го хранам бебето,“ ќе одговори таа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Далтон ќе рече, „Дојди погледни го ова.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Па така од тоа собирање, се беше случило во џебот да ми заостанат неколку зрнца грав.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
- Им реков на моите од бандата, - продолжив јас, - дека мора да испитаме што се случило во таа чудна куќа.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Мислиш не ме боли мене тој црн ден што се случи во вашето село додека ме славевте на сред село со најубави благослови и плодови?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Мајката Роса, сега, поослободена, се расприкажа. Таа, а и Деспина, и уште другите трички, се согласиле дека не може да има армасување без тетка Пелагија, а инаку, армасот ќе се случи во најтесниот круг, само со уште двете сестри на Роса и нивните деца.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
“На 4 мај - му пишува Стег на Делкасе - се случи во Баница, Серско, значаен судир...
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Јасно му се давало на знаење на нашето население дека е под контрола и дека ако се случи нешто слично на тоа што се случило во Солун, или ако се дигне востание, треба да очекува крвава одмазда.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
“Знаеш ли што се случило во градот?
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во Софија се сретнал со П. Манџуков, од кого разбрал за се што се случило во текот на изминатата, речиси година и пол од неговото интернирање.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Гемиџиите сметале дека, по она што се случило во Солун, власта нема да ослободи никого во кого се сомнева дека се занимавал со револуционерна дејност.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Се повторило она што се случило во 1876 година, кога на жесток начин од фанатизираната муслиманска маса биле убиени германскиот и францускиот конзул во Солун.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Од него разбрале за она што се случило во Цапари и веднаш станале свесни за опасноста што ги дебне.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Јас ја читав „Страдата на младиот Вертер”, брат ми имаше собрано цел куп огромни книжишта и имаше направено план сите да го прочита до денот на заминувањето во Франција, каде што одеше на реновирање на стари замоци и цркви и на учење на јазик.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Во Скопје секој некаде брза, секој има некакви обврски, сите сме распрскани на разни страни и никогаш не се случило во исто време четворицата да уживаме, долго и непречено, во читањето.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)