Дека била станицата српска, и дека железничарите, Русите и Неделко Акиноски, на кого Србите во Првното србско, зашто не сакаа да служат војници кај нив, му убија двајца браќа, близнаците Ордана и Цветана, биле посрбени.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
А кога во пролетта во 1939-та Акиноските му пишаа дека Благуна умрела и дека тие се се готват Видана нејзин да го донесат во Потковицата, па ако не сака тој, како сој, да го прими кај себе, тие ќе го задржат на својот имот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
„Зорле“ служев војник во ЈНА.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Секогаш кога ќе одеа нашинци во Белград, за да служат војници, или за да работат, или за да се лечат кај тамошните доктори, тој секогаш, скришум од своите, молејќи се никој да не дознае за тоа ги поздравуваше Благуна и Видана и им пушташе, колку за здравоживо, по некоја пара.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)