ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Длабоко во себе тој можеше да се согласи со новата власт: за што ги растура куќите, имотите, семејствата, па одново ги обединува во нови не­природни врски, заедници, а преостанатите планинци, кои нема од што да ги раздели освен од козите, ги тера да слезат во градовите и прекуноќ да станат нова класа.

Кога виде дека неговите сопланинци ги тераат да слезат во градот со козите, да се фатат за тешкиот алат и да станат железна работничка класа, Чанга мислеше оти некој сака нарочно да го растури природниот поредок на земјата.

Е дури сега пребледев, душата ми слезе во петиците.

Слезе во дворот, преку отвореното вратниче фрли поглед кон стариот кој спиеше, дишејќи брзо и длабоко како да воздивнува.

Но неколку жени ме запреа и ме слегоа во дворот.

Ѓорѓија си ги поткасна долните муцки и слезе в село не прашајќи го Дамета зошто се збираат, и тоа баш во неговото село.

Пере слезе в град да се крие и да работи на подигање духот кај старите работници, а Ѓорче намисли да отиде во Битола.

Но Илија ова го предвиде уште на бичкијата кога го повика Толета да слезе в село.

Околу мракот Ѓорѓија со тројца десетари пак накачи на колибите и во вечерната мугра гостите тргнаа кон селото.

По познатиот канал Беловодица — односно Ливада и Вепрчани, една ноќ ја прејде Црна и преку Врпско, по ридот, каде што се извлечкаа Златков и Железаров, се најде уште утрото на Кравица, откаде можеше да го види и Солун, не само Битола.

— Мошне арно. Ногу убаво си сторил шо си го распоредил Долно Маало.

Уште во Баово ги продаде и двата коња на поп Мишевци и Цоцот, слезе во Сабоцко, појаде, попи и по десетина дена се врати назад.

По шумарот веќе му јавија да слезе в село и да појде на училиште во блиското гратче.

Татко ми велеше: небото не слегнува Во празни срца Сабјата не се буди во успана рака А сеќавањето е најбрз коњ Најдалеку ќе те однесе. (Зошто го кажуваше ова кога го беше загубил минатото Минатото му го развеа Киклопот на Револуцијата) Изгледа беше изумил дека изворот сончев покажува само пат кон заодот А дека ѕвездата што паѓа во фонтаните на темнината е само златно париче што некој го фрла од чардаците на мракот (Утрото сепак никогаш не заборава да слезе во одаите на ноќта) А каде тој можеше да слезе од чардакот на својата темнина И која врата потоа да ја отвори Во куќата на лошото време Во домот на поразените Коњот и острата сабја Исчезнатото минато И лудата глава на Козакот Од пештерата на сеќавањето Што напати се отвора.

Слеговме во Стоби; тој ме држеше за рака; немаше во тој допир ништо сексуално, ништо еротско; ме држеше како да е светец и како да сака да ме воведе во света тајна; одевме, и набргу се најдовме на местото каде тој се имаше опиено, пред толку години, на екскурзијата, крај мозаикот со паунот.

Денот се наголеми и сонцето го раскваси, го подбра кон реката. Селото излезе, слезе во полето.

Месечината не може да слезе во долот и во долот е секаде темничина.

Долго време Климент Камилски, изморен и опседнат од книгите, не можеше да заспие, по два часа повторно слезе во холот да провери дали се сандаците со книгите на своето место.

Петре, ибн Бајко, иако манастирот беше, што се вели, не само близу туку поблизу и од трепката до окото, веднаш спроти Скопје, над реката Серава, а на ридот што се вика Вергин, одвај дочека да го пратат на панаѓурот со манастирските чоеци, па да слезе во градот како што тој милее, да слезе и да го разгледа градот што ти имал сто и дваесет чешми и сто и дваесет џамии, над четириесет меани и маала, себил анои и амами, за кои беше многу слушал.

Едвај чека да ја однесе дома, да ја слезе во дворот нетов, да и се пофали на снаа му Митра, да ги прегрне браќа си Трајка и Стоја, да ја венча и да чека да го израдува.

Доста слезе во земникот, го донесе шарениот килим.

Слегов во визбата. Кај храната, водата и зајрето. Кога таму, што ќе видам!?

Пред да замине, ми рече: „Уште ноќва, слезете во визбата.

Французинот и Италијанецот останаа на чардакот продолжувајќи го разговорот, а Англичанецот слезе во дворот и седна на камената ограда гледајќи кон езерото над кое сонцето зајдуваше и правеше долга пламена река.

Мајка му слезе во дупката.

Стоејќи еднаш на куќа, ја видел жената му кај ги молзе кравите и од милост на убавите телиња слегол во двор и отишол до телињата да ги помилува ѓоа; арно ама кај го знаеше син му Велко оти штркот Силјан е татко му; Велко си имал едно стапче в раце, и видело оти телињата ги милувал Силјан со клунот, та и свикало на мајка си: „Мајко мори, види го штркот ќе ги јаде со клунот телињата!“

На часот на Силјана му текнало та слегол во двор и го зел ѓерданчето и го качил на куќа та го скрил во сламата.

Слегов во полето по умори и гори по талкање низ облаци по занеси и призраци пусти стапките топли ги барам на тие далечни зори штом идеа зарудени од шамаците густи.

Таа сакаше да знае како учиме, кој што направил, дали сме здрави, ни ги прегледуваше главите...

Само една ги напушти своите деца и слезе во Скопје, каде што остана кај некои свои роднини.

Татко ми велеше: небото не слегнува Во празни срца Сабјата не се буди во успана рака А сеќавањето е најбрз коњ Најдалеку ќе те однесе. (Зошто го кажуваше ова кога го беше загубил минатото Минатото му го развеа Киклопот на Револуцијата) Изгледа беше изумил дека изворот сончев покажува само пат кон заодот А дека ѕвездата што паѓа во фонтаните на темнината е само златно париче што некој го фрла од чардаците на мракот (Утрото сепак никогаш не заборава да слезе во одаите на ноќта) А каде тој можеше да слезе од чардакот на својата темнина И која врата потоа да ја отвори Во куќата на новото време Во домот на поразените Коњот и острата сабја Исчезнатото минато И лудата глава на Козакот Од пештерата на сеќавањето Што напати се отвора.

Ги обуваат дури долу, на рамното, кога ќе слезат во градот".

За годишницата од смртта на Козакот Семјон Иванович Јацун Доаѓаше во кафеаната од зад аголот без да ја забележиш престарената кајсија на широчинката која понекогаш и наесен се дрзнуваше да процути Дури и да му се насмевнеше чудесниот свет во нејзината крошна немаше да го вознемири Птиците само својата тага ја пеат но не и тагата на туѓинците Птиците што преплашени бегат пред секој шумен облак

НЕДООДЕН ПАТ

Ги испреврте сите неба, слезе во најтемните длабочини на океанот, но залудно – момчето не можеше да го најде.

Влатко успокоен слезе во станот.

Ѓорѓевица слезе во келарот и од таму се врати, носејќи мала дрвена кутија.

Некој тропа на порта. Горѓи брзо се облече и слезе во дворот.

- Слезе во дворот, ја одлости портата и пред да го пречекори прагот, виде петмина вооружени и меѓу нив Кузе и Лазо.

Слезе во јамата и од таму се врати носејќи во престилка куп хартии и пликови.

Наеднаш сврти понадесно и со забрзан чекор слезе во трапот.

Слегов во ресторанот. Сите веќе беа тука, појадуваа.

Трипати се обидуваше отец Лаврентиј да избега од манастирот и да тргне кон Бугарија, но отец Ангелариј немаше друг избор, освен да го врзе за постела со силни синџири.

Овој плачеше како дете и го молеше Ангелариј да појдат заедно во Бугарија и да слезат во визбата на библиотеката на кнез Борис.

Со ноќи, со денови, во треска повторуваше некаква повест за некакви си заговорници што ја украле книгата и велеше дека секој момент, од завист или љубомора, словото може да биде уништено.

Со оглед на летните месеци во кои имаше повеќе работа, Едо слезе в град да прикупи делчиња и галантерија за коли.

Слегов во центарот на градот и се вртам така: талкам, се ѕверам.

Беше ги слегле во едно нивиште под патот и веќе им ги врзуваа очите.

Може да поминат и над моето село, ќе си велам, може да слезат во Костурското Езеро.

Сета крв му слегла во главата.

колку патрони чеиз му донесе на Горачинов, ми велат, да имавме ракија, вели Горачинов, ќе ве викневме на блага ракија, и ќе фрлавме пушки, вели, свртете на друго, вели Ристо Коларов, здравувајте нѐ в образ, бацете ни рака, вели, не го погоди моментот, вели Горачинов, историскиот момент, ова не е свадба, туку свадбено патување, вели, дури си млад сѐ можеш да кажеш, што се вели, сѐ ти се може и сѐ ти прилега, и јас гледам како се стемнува и како цело небо ни слегло во морето, сосе ѕвезди и сосе месечина и си мислам дека сме тргнале по небото, сме се закренале на некоја пловидба меѓу ѕвездите, целата сум зашумолена и пренесена некаде, некоја голема умора ми се обесила на клепките, ми натежнала во коските, нешто гледам, а повеќе не гледам, како до половина да сум заспана, завлезена во сонот;

Признава дека можел да слезе во Велес, меѓутоа, сметал дека како странски поданик би ѝ дал повод на полицијата да го следи, а со тоа би ги изложил на опасност другарите со кои би се сретнал во Велес.