Се достигнува внатрешното коло што ги обединува само актуалниот објект и неговата виртуална слика: актуалната партикула го има својот виртуален двојник, којшто мошне малку отстапува од неа; актуалната перцепција го има сопствениот спомен како некаков вид непосреден двојник, сеедно дали ѝ следи или ѝ е едновремен. Маргина 36 203
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Во своите (за книжевно-историското истражување на маниризмот) преломни истражувања (поглавјето за маниризам во Европската книжевност и латинскиот среден век, 1953.) Курциус предлага изразот маниризам да се одбере за сите „книжевни тенденции спротивставени на класиката, без оглед на тоа дали ѝ претходат на некоја класика, или ја следат или се временски синхрони“.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Нашата цел не е да го следиме или да не го следиме Freud кога овој во Leonardo гледа совршен претставник на еден вид на психолошки развој, каде што истражувањето „станува, во одредена мерка, опсесија и ‘ersatz’ на сексуалната активност”, и во кој, благодарејќи 12 Margina #3 [1994] | okno.mk ѝ на една посебна форма на сублимација, „инстинктот слободно може да му се посвети на активното служење на интелектуалните интереси (...)”. Leonardo, вели Freud, после еден инфантилен период на интелектуална активност во служба на сексуалните интереси, стигна дотаму да сублимира најголем дел од своето либидо во инстинктот за истражување.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)