ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

110. Како активен учесник во сите овие манифестации на младата македонска интелигенција, Мисирков навистина точно ги предава настаните што може наполно да се следат во постојната архивска документација во Белград.

Хеликоптер со камера во клунот мора да ја следел во височината и имаше многу аплауз од партиските седишта, но една жена долу во проловскиот дел од салата ненадејно почна да крева врева и да вика дека тие не смееле да го прикажуваат пред децата, не требало, не е во ред пред деца сѐ додека полицијата не ја истурка надвор мислам дека нешто ѝ се случило, никому не му е гајле што велат проловите типична проловска реакција тие никогаш...“

Во право си, пријателе, но ние ќе го следиме во нас самите текот на историјата на јазикот!

Климент Камилски и Татко продолжуваа да слегуваат длабоко во ноќта, до дното на насобраната мудрост на библиотеката и да ги следат во мислите нивните несовладливи хоризонти.

Следните денови и покрај својата слабост, драгите гости Јана ги следеше во чекор.

Се обидуваше да среди нешто нејасно што го следеше во тие дни.

Едниот ќе поведе во својот утрински занес пречекувајќи го сонцето другите го следат во складно безредие и еден по друг се редат во устремот на денот.

Ме следи во чекор, тивко со шепите. Како сенка.

Татко ми и мајка ми, која го следеше во животот како сенка, подгрбавена сенка од работа и од послушност, беа погребани на гробиштата Фицрој, спроти водите на големиот Пацифик, како не многу заслужни, но трудољубиви новодојденци.

Блесокот на подлижаните усни Еда го поттикнуваше неисцрпно да ја посакува, да има копнеечка нестварна потреба телата да им се следат во едно, неразделено.

АРСО: Така! Удирај се сам! Те стигнаа клетвите сиромашки! (На свирачите.) Свирете ја сега со мекам, полека... за играње! (Игра старо оро, Поцко го следи во чекор, сѐ пред Теодос, околу него.)

НАЦА: (Доаѓа, застанува зад плотот и зинува, за малку да ја испушти тепсијата, со зелникот.) А, леле мајко, што е ова чудо!

Го следеше како се развива тоа, беше еден стар начин и можеше да се следи во сите негови преломи.

Слично на колапсот на темпоралните раздалечини, што можеме да го следиме во електронскиот трансфер на информации, постои колапс на концептуалните раздалечини низ спарување на носталгичното или фамилијарното со футуристичкото или туѓото.

Примарната тактика овде е симплификација на сложените општествени односи и воспоставување на односот содржина- евакуација.

Градиш колективно разбирање и чувство на солидарност кај оние што те следат во истовремената потрага по општествен презир и во пркосот против него.

Кога ќе забележеше дека не можам да го следам во она што ми го кажуваше, правеше еден гест кој ни беше како поздрав, а и како знак да ја смениме темата за која разговаравме: со врвот на показалцот ми го допираше челото, па врвот на носот, па усните, и започнувавме да зборуваме за нашите мечтаења – посакувавме да заминеме за Венеција, само тој и јас, Венеција, која во копнежот по нашето заедничко постоење во тој град трепереше онака како што замислувавме дека трепери Месечината во водата на венециските канали, Венеција, со архитектура налик на тантела, која видена во книгите за тој град, пред нас во нашите замисли постоеше пореално и посилно отколку пред очите на многумина од оние кои биле таму, Венеција, секогаш кога ќе ја споменевме, како во некоја игра си ги приближував поддланките, спојувајќи ги местата на пулсирачките жили од двете раце, ги извивав малку прстите, правејќи така гондола, и запловував со гондолата- раце по воздухот.

Низ книгите ги откривавме и нејзините сликари, Карпачо и Белини, Џорџоне и Лото, Тицијан и Веронезе, Тинторето и Тиеполо.

Те следат во текот на твоето живеење, не дозволувајќи ти да ги забележиш.

За Татко, галебите беа тука, како и јагулите во Езерото, да сведочат дека излезот постои, а за Мајка дека тие ја следат во лет божјата заповед, како што тоа го чинеа јагулите на својот пат.