скротува (гл.) - и (сврз.)

И Глигор, и Арсо, и прислужникот чувствуваа во себе една промена којашто ги зближуваше и поврзуваше, ги скротуваше и примируваше.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Можам да претпоставам дека сите тие беа привлечени од интензивноста на неговото внатрешно зрачење,со кое ги скротуваше и најодбојните скептици.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)