И дали баба му и дедо му нема да му го скријат писмото?
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Но, колку повеќе размислував за смелата, брза и префинета остроумност на Д. – за тоа дека документот мора да му биде секогаш на дофат, ако сака успешно да го употреби; и за клучниот доказ, добиен од префектот, дека не се наоѓа во границите на вообичаеното пребарување на тој достоинственик – толку повеќе стекнував убедување дека, за да го скрие писмото, министерот се послужил со далекосежното и мудро решение воопшто да не го крие документот.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Евто со Трајчета му пристапија на Дорчо, кој стоеше во буките, му го скрија писмото во Самарчето, се поздравија со Планински и тргнаа...
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Дури другите си лежеа и почиваа, Планински го скри писмото во самарчето од коњчето и пак го соши.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Карл се обиде набрзина да го скрие писмото.
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
Зар не гледате дека тој е убеден оти сите луѓе би го скриле писмото, можеби, не во издлабено дупче од ногалката на столот, туку секако во некоја дупка или зафрлено ќоше, поттикнати од истиот начин на мислење што би ги навел да го скријат писмото во издлабено дупче од ногалката на некој стол?
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)