скокне (гл.) - во (предл.)

Мажот ѝ ја тргна за рака и ѝ помогна да се качи во товарниот дел на камионот. Потоа и тој скокна во него.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Но еден од оние што биле против тоа, ноќта ги скинал јажињата со кои бил врзан, скокнал во водата и испливал на брегот за да им соопшти на луѓето... А потоа...“
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Жена му Вера одвај го задржува стариот маестро Игор да не скокне во детството на каналите на Нева.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Тогаш му доаѓа на Бродски да го накриви шеширчето.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Му се чинеше дека нема да замине, ќе скокне во морето, ако го сретне уште еднаш неговиот тажен поглед.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ако таа седеше на својот стол, тој потскокнувајќи ќе дојдеше долу по патеката со својата опашка што беше како некој пердув, за да седне пред неа или да ѝ скокне во скут.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Па сепак, на двапати, Кети беше ѝ кажала дека, додека таа и Милан се карале за нешто и кога Милан се разлутил и ѝ свикал, мачорот скокнал во скутот на Кети и ѝ зборувал утешно.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кога со непогрешлива интуиција го одбраа газдата на куќата, тие го присилија ангорското крзно да скокне во неговиот скут.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Потоа ја префрли едната нога на другото негово колено и, не тргајќи го погледот од него, почна да ја исправа главата како да го прашува дали да му скокне во скутот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Знаеш ли“, рече обраќајќи му се на колегата, „дека досега никој од нас не го ни допрел, а не, пак, некому да му скокне во скутот...
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Никој не се возбуди ни кога Видин Вејката рече: „Оваа планина наша целата, колкава е, на сон ми се виде како бран вода од што се исплашив дека отидов по врагот заедно со целото село, препалено се разбудив. Скокнав во сонот...“
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
И скокнаа во вода, но земјата не се покажа, оти не бевме на вистинското место.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Во тој миг неколцина помлади луѓе скокнаа во морето и запливаа во пресрет на коњот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
За да се спаси од сето насобрано зло, реши да скокне во длабоката јама, притоа заборавајќи на пријателот, огромниот јастреб, кој цврсто му стоеше на рамото, и на Чако кој без прекин рикаше.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Дали можеш заедно со мене да скокнеш во центарот на животниот оган?
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Волчјакот душка под седиштата, скокна во багажникот, слезе, се нафрли на гумите, на ауспухот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Го водел очајот, а не некоја мисла и решеност: како да не тргнал да се удави во реката, туку ѝ се препуштил на водата да го однесе кон некое поинакво постоење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа болка до смрт го повела да скокне во Дунав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги фрливте опинците и скокнавте во чевли. Ве знам по одот. Ве глоцка суровата кожа, но трпите. Само да се претопите, би газеле и на клинци.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
По предлогот и самиот Томо помисли дека Рада веднаш ќе му скокне во прегратка. Но, тоа не се случи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но Трајана, итра жена, од страв од нив, да не ѝ направат некоја пакост по патот, и за да ги избегне провирањата под мостовите на железничката линија и песочиштата во реките, на Алилово, до таму ги испраќаа жителите на Потковицата, ја сврти колата низ веселечките ливади. и прекутрупа, и сè така, Ѓоре двесте, триста, чекори напред пред колата, таа водејќи ги полека воловите, излегле на Битолско Џаде, кај Алинци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кога стигнаа на Зедница, и после, додека минуваа низ населбата, жените со кофи истураа вода пред нив, за да им помине лесно работата, како по вода, а полицајците сè уште уверени дека ќе успеат да ги убијат Ѓорета и мајка му Трајана, некако радосни, скокнаа во џипот и по Пазарџиски Пат одмаглија накај Прилеп.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И тој скокна во ливадата и вика: ״не сакам ливадата да ми биде во туѓ синор, во туѓа држава.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ги фрлија алиштата од себе и скокнаа во огромниот кревет од махагониево дрво.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Потоа таа ми кажа дека од раце и го зел еден албански војник кој скокнал во реката.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Оѕверен, налутен и уште на нозе, тој го извади јатаганот и скокна во ливадата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ова му го рекол на Дед Павел пред да скокне во водите за да се врати во Новодеревјановское.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Иван, а потоа и Стевчо скокнаа во реката.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Тој ја удри по главата и рече, „Еве ви нешто што ќе ви даде причина за плач“.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
9. Гуанг Зи истакнува дека убавата жена која им дава задоволство на мажите, кога ќе скокне во вода, служи само за плашење на рибите.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
11. На една Ескимка која ниту зборувала ниту разбирала англиски еднаш ѝ бил понуден платен пат до САД и 500 долари за да ги следи сандаците со починатите за Америка, каде требаше да се изврши погребот. Таа ја прифати понудата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Возот го прегазил, отсечувајќи му ги обете нозе, десната рака, и половина од левата рака.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Да бидам искрен, никогаш не ми се допаѓала идејата за вечера и кревет по три пијалока, и девојките што се однесуваа како да биле во затвор шест години и излегле токму на време да се нашминкаат и да скокнат во твојата кола.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Бреда - тоа е нејзиното име, Бреда Друнхил, на самиот звук на нејзиното име се топев - Бреда беше поинаква.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Џони Мохак се обидел да скокне во возот и паднал.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Конечно, по две недели од патешествието во Рајнбек, таа ме повика во својот стан. На пијалок, рече.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Беше мртов пијан, и тоа го спаси,“ ѝ објасни Далтон.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Тие викаа нешто, мавтаа со некакви мрежи и харпуни, еден се подготвуваше да скокне во водата.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Богами- велеа луѓето- којзнае дали некој ќе се реши да скокне в река по крстот на овој студ.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
- Јас секогаш скокам високо над водата, но никогаш не сум скокнала во рибарска торба.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Штом скокнеш во неа, готова си! - рече дедото.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Во тој миг неколцина помлади луѓе скокнаа во морето и запливаа во пресрет на коњот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)