Всушност, повремено заспивајќи –насекој час по десет до петнаесет минути – ни овозможуваше да здивнеме, без да го забележи тоа тој или некој друг.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Витомир само ме гледа и само ситни со ситните очиња.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Откорнатите грамади ги преземаше втората група и ги ситнеше со чекани – бараше дијаманти. ( Ако се знае дека еден грам од таа скапоценост на 15 000 тони ископан камен, лесно ќе се замисли тешкиот живот на малите несреќници).
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)