си (гл.) - на (предл.)

Кај си на Велес, Соколе! - извикува Боце и гледа победнички наоколу.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Оче наш, Кој си на небесата, да се свети името Твое, да дојде царството Твое; да биде волјата Твоја, како на небото, така и на земјата; лебот наш насушен дај ни го денес... - прекина само за миг небаре наслушуваше дали нејзините зборови стигнаа таму каде што ги упати.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Гледам дека и ти си на тој пат. Но ти барем си насочен кон некаков излез.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
24.00 Навистина е тешко да работиш било што кога си на хорс.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
23.00 Час подоцна пребарувам по парчињата хартија лежејќи на мојот кревет и ги читам овие забелешки.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Штом еднаш ќе отпочнеш да ги броиш типовите на феномени, ти си на погрешен пат, без оглед дали ќе запреш на еден или на два. okno.mk | Margina #1 [1994] 43
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Таа секој ден, откако ќе се измиела, откако ќе ги тргнела пердињата од очите, влегувала во Телото Исусово, за да си ја успокои душата, за да се освети и просветли, повторувајќи молитви искрено, чисто, простодушно: Господи, Боже наш, Ти кој си на небото, Создателу на земјата и на сета твар, Ти кој гледаш сѐ и си милостив и си жалостив и си справедлив, спаси ги душите на народецот наш и мојата молба услишија, ангел стори ме, во ангел престори ме; Господи, Оче наш. Алилуја.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Оставена си на некое влијание што ти го зголемува само бесот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Трета си на списокот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
ОЧЕ НАШ, КОЈ СИ НА НЕБОТО - ДА ТИ СЕ СВЕТИ ИМЕТО... ВОЛЈАТА ТВОЈА, ОЧЕ, НЕКА ДА СЕ ИСПОЛНИ... * * * * *
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Тук одеднаш пред себе гледам Не знам чинка ил стварност беше Сликари платна оптегнале сегде Пејзажи красни пред очи се шират Љубопитна толпа крај себе збираат Разно-разни вешти портрети, па Забавувачи со марионети овде-онде тезги со секакви книги Аристотел, Набоков, Сартр Чиниш си на Мон Мартр.
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
ВЕРА: Цел ден си на нозе. СИМОН: Да можам келнер со седење да бидам, ќе седам.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Брз си на рака, синко. Запрегите ќе ги води Онисифор. - Кој?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Натема ми на душа, мајче, ако било така. И тој арамија имаше нож.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На Роса ѝ е незгодно од зборовите на Пелагија, та таа само ѝ се најде после настаните во пресноизораните бразди во нивите на кои не им се гледа крајот ако си на почетокот или не им се гледа почетокот ако си на крајот!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Тој знае дека Митра се лути, а и мајка му, кога не се прибира навреме дома, а најмногу му се лутат што оди сам на реката, само тој не може да ги слуша како постојано зборуваат за умната, убавата, стројната Пела на тетка Пелагија која веќе ги знаела сите букви, ги знаела и приказните за сите светци (мајка Перса ја учи като даскалица!), а и молитвите ги пеела како поповите во црквите и Чана, неговата мајка ја кажува Оче наш, ама со свои лафови ( Оче наш кој си на небту да ти свети имту твое да ни доа царството твое и как сакаш ти т'ка нека е как на небтту т'ка и на земната лебут исушен да ј ни гу вадин плати ги долговите наши как шо ги плајќаш и на тиа шо ни са должни и не на пикај у гревуви истерај гу ѓаволот), ете оваа молитва и други ги пеела Пела исто како да е поп!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Си поминал сто илјади километри, а чиниш сѐ уште си на стартот.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Како кај нас: по параграф тој и тој осуден си на смрт.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
НЕКОИ СТАРИ ПЛОШТАДИ МИРИСААТ НА НОВИОТ БАЛКАН
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Во Тоскана никогаш не си на чисто, а кој вели и дека мораш да бидеш на чисто, дали сегашноста е веќе обезличена та на минатото не му преостанува ништо друго освен одново и одново да оживува; а ќе да е дека и иднината не е курдисана како што треба штом и таа отстапува пред минатото.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Дедо и внук - Владимир и Влатко срдечно се прегрнаа. „Не си на училиште?“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Врти се роју умен, вртлогу ти кој си на небо, биди на земја вртилишта, улишта, восочни легла рам-меморија на приземје и кат давам за твојот „латински џагор“26за твојот бесценет секрет меден збор, афродизијак и медовината капната од небо ти ја давам на серафим налик и на мираз од нечија блага душа и изблик на вечноста ти нудам „гола како кокошкин врат“ за да се собереш, сакана да дојдеш на врв врба во моето гнездо озарено со етер со екстракт од масло со медоносно билје ти нудам енигматични игри крстословки, ребуси пополнување на празнините и сотките осмислување на келиите - безбројните восочни клетки ко минијатурни смрчки
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)