си (гл.) - ти (зам.)

Спиев 15 саата. (Грета му става ханзапласт) Ух, у пизду матер!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета: Каков билдер си ти кога не можеш без трева?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Владимир! Што не кажеш дека си ти? Ме преплаши!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Кај си ти? – го слушав длабокиот машки глас на Владимир- Што правиш?
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Едни луѓе кои божем се тука со мене, а се отаде реките, ми велат скоро потсмевнувајќи ми се: - Кој си ти да се буниш! Ти уште не постоиш.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
За едно дрво, во училишниот двор, стоеше врзан коњ. - Кој си ти? - праша Гоце.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
А ти, значи, што доби? Го искина животот покрај човек нечувствителен кога си ти во прашање, ете, паметам, една вечер, иако сите бевме поднапиени, се вомјазивме кога наеднаш тој стана и рече: Абе, што сторив, требаше уште во дванаесет да ја земам жената од абортус...
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Не случајно уште тогаш пред да замине во Маказар, толку му се налути на Јане, кога овој му рече: Не си ти Симон тој човек, друг бил тој твој предок Никола Поцо, за кој ми кажуваш!
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Каков човек си ти? Какви живци имаш? Плу!“, стори, плукна во правта од бес.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Како што постои ладнокрвен убиец, така си ти ладнокрвен фантазер.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Кој си ти, господине?” - праша со стравопочит скромниот битолски метлар на ладино, насетувајќи го одговорот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Дојде, конечно, стигна мојата светица, светна моето помрачено сонце, застана спроти мене и со глас позајмен од риданијата на Рахела, ме прекорува: А каде си ти да дојдеш да си ја видиш мајка?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
— Кој си ти бре, ќерата, шо си се испружил тука како крмнак? — викна Сиве и сакаше да се наведе да го фати за затилок, но во тој момент се исправија пред него Трајко и Толе со навртени пушки во него.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да, аџамија си ти уште, Веле, голем аџамија.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Што зборуваш, дедо Иване, здрав си ти? - се побуни момченцето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Гледаш што фини луѓе се? За нив си ти невеста.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Знаеш дека сѐ е завршено, сѐ е готово, во тебе се одвива погреб, во твоето срце, со луѓе во процесија облечени во црно, тие го оплакуваат умрениот, а тоа си ти, а ти сѐ уште си жив.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И сѐ ќе беше убаво ако едното од нив, без некоја зла намера, не му речеше на другото: - Насекаде гледам, само на страната каде си ти, освен тебе, ништо друго не гледам.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Кај си ти? Нели отиде со татка ти? - Не отидов. Улав е. Се опијани и ме избрка.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Дибек си ти, ме влечеше професорот за коса.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ако некој од нас двајцата користољубив, тоа си ти.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Но сега, најважен си ти. Убаво помини си го роденденот со пријателите.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Рајнер полека седна на креветот. Ги потпре лактите на колената, го навали челото на дланките.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ти си плодот на еден крадец и една проститутка. Тоа си ти.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Тогаш не е вистина дека си ти.“ „Што дека сум јас?“ „Ти не си оној што го уби Осиповото воле. И не му го грабна залакот на старецот Неделко Шијак.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Кој си ти и кој ти ги видел очите да те праша за кого јас ќе се мажам?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Повеќе сум судија отколку што си ти челник.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Помоли ѝ се, батенце, на проказата дедовска, рекол грчав и без светлост во разумот. - Не си ти игумен меѓу дивјаци.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се сетив за светецот што боде со три запци чудовиште.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Не можеш да се омажиш за оној стар и исушен жабок. Не давам, разбираш, не давам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Молкни. Не си судник на небидници и негодници.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во очите му пливале грутчиња засирена крв, румени раски од кои и солзите се крвави и од кои невидено се разлава.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Сакав, сега не сакам. Било и поминало. Мал си ти за младоженец. А ни куќа, ни куќиште.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Што сакаше да ми кажеш за девојката?“ прашав. Како да се изненади.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ако сакаш да знаеш, во сево ова има толку многу конвенционалност, што сега веќе може да возбуди само некој оперски херој како што си ти.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: Блазе си ти. По свршената работа одново ќе се вратиш на Пирин, на својот Пирин, а ние ќе останеме... овде.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
„А да би могол да ја заборавам една навистина ретко убава девојка, каква што си ти, решив веднаш да се оженам за друга.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Авдотја Игнатјевна, ме паметите ли мене; паметите ли како пред петнаесеттина години додека сѐ уште бев четиринаесетгодишен паж, вие ме развративте?“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
„Ах, тоа си ти никаквецу, барем тебе Господ те прати, инаку овде... “, се вмеша Авдотја Игнатјевна.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Колку си умен, море ѕверу! - Да! Ѕвер кој не напаѓа секого, туку оној чиј залак му е највкусен, а во овој момент тоа си ти.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Затоа го пушти соговорникот да зборува. - Како си ти, како ти е роднината?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Уште ако не си ти и онаа налудничава Душка ќе се претворам во Робинзон. - Робинзонка!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Чудна си ти и храбра! Ана ја клава својата дланка на неговите усни.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
За каков порок, за какви низини говориш ти? На високо си ти, недостижна си ти, Ана!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Момчето живее во својата песна, таму е и мојот живот и во него си ти осамена, тажно осмевната, Ана!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Што си ти? Калуѓер или лудак?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И во тесната прозоречка рамка се згустуваат зли, презриво горди, полни со бездушна иронија очи: „Ха, тоа си ти, херој!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тоа си ти, Ана! Најпосле дојде да ги разгониш одвратните измачувања.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Глигоре, зар тоа си ти? - извика Арсо и гласот му се распадна во ненадејна расчувствуваност.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Каков си ти немирен човек, твојот пријател ми се допаѓа, спие кога е време за спиење.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сите сме едни исти. - Црв си ти! - Се лутиш?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Од друго тесто си ти!
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
За тоа не си ти виновен, вели Јосиф сѐ уште загледан спрема прудолу спрема Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Богдан беше мртов а одмаздата не беше таква како што беше ветена со клетва. - Еј, брате, слаботија си ти.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Дојди да те пофатам, вели, да се осигурам дека си ти...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Одлично, вели Спасое, од данас си ти Станковиќ. Бриши то Прпуш, вели, Прпуш више не постоји. Разумеш? 223
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Јас сум, велам ама кој си ти, велам, кажи се. 96
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама вели си ти, не се дува откако ќе се изгориш. Ништо не помага.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Мори, жено, ти си Велика, ми вели, или не си? - Мори, јас сум, ѝ велам, ами ти, не си ти, Стојна?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кој си ти? пак прашува. Јас сум оној што ќе бидеш утре ти. Се грчи.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„ Марко Проказник! Тоа си ти, нели?“ „Добра ти вечер, попе.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- Еј, брате, слаботија си ти. И буткајќи ја смрзнатата тупаница во големата уста, го задуши плачењето, во страв овој човек овде и мртов да не му се насмее за неисполнетата клетва.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Нема на што, нечовечен си ти. Умираш а луѓето што имаат камен место срце не треба да умираат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Целото тело ме дразни, криејќи се од тие сликички. U-S-A + U-S-S-R, Јупитер и Марс, Навистина Љубов - Си Ти. 64 Margina #3 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Еден отворен прозор се слушаат чекори... одат онаму каде што си ти... далеку некаде лутаат да те најдат...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Биди ми сѐ како што јас сум за тебе сенка која ќе те следи и во мракот.. Зошто едноставно Ти си Ти...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
И сега знам случајноста не е случајност... нашата е со причина... да бидам Јас кога не си ти.. и да бидеш Ти кога мене ме нема таму..
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Ете тоа си ти за мене совршено нешто..неповторливо.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
- А кој си ти, врагу? - се пресече треснувајќи ме по нос.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Свртувајќи се кон Кејтеновиот син, му рече: - Кој си ти, ѓаволе? - и, не чекајќи одговор, му свирна една преку уши. Мислеше со десната рака.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Кавгаџиите се опори и недоверливи. Кој си ти? прашуваат.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Клекна крај него и намигна во мракот. „Клинец, можеш ли да ја викнеш Јана од дома?“ „Зошто да ја викнам?“ праша детето. „Кој си ти?“ „Еден поп“, рече.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Под грчот на прстите прсна кожата на неговата болна рака, и тој, без чувство на болка и пијан, стана една нова смеа. „Дали си ти навистина поп?“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Одговорот во тебе се крие, инспирација си ти!
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
„Сѐ за што се грижиш си ти самиот“, повтори тој како одек.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Твојот ум ме привлекува. Тој е сличен на мојот ум, само што си ти, ете, ненормален.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Скапуваш“, рече тој, „се распаѓаш на парчиња. Што си ти? Една вреќа нечистотија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Господ е власта. Но власта засега е само еден збор, барем кога си ти во прашање.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ако си ти човек, тогаш тоа е човештвото. Облечи се.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тебе не ти е ни најмалку грижа колку ќе страда тој. Сѐ за што се грижиш си ти самиот.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не си ти ни некој девлет душманлари, ниту идеш од некој ќумез, па ова да го примиш лесно.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Талкач во мојата непроодна душа Си Ти Незгаслива жега, пеколна суша Си Ти Како солзи што в грло ме гушат Си Ти Како цвет на крајпатна дива круша Си Ти Како тихо ехо што в мисли го слушам Како вител спомени што ме рушат Граблива птицо плашливо молам – твојте номадски крилја ги свиј! 2008
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Не гледај долу во рекана Тоа си ти Ќе те испијат.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Не гледај горе во гранкине Тоа си ти Ќе те исечат.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
И како што го стегаше сега безопасниот противник, и тој разлабави рацете и веднаш го праша со истиот старавински говор: — Откај си ти бре, вака шо зборуваш нашинцки?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Која Марија си ти? праша. Чу: гледај ги зелените вирови во моите очи, бакрените водопади во моите коси, треперењето во мојата кожа.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
-Му налетав на еден в прегратка. Помислив дека си ти. Одвај се извлеков! Има такви, држат цврсто.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
И кај ќе капнеше – гореше земјата. И едно столетие будеше друго и друго по нив се будеше молејќи: Ах, каде си ти сега што управуваш со ѕвездите и под нив утре што ќе се поткреваш.
„Камена“ од Анте Поповски (1972)
„Еј, а кој е тој на кого толку многу му се допаѓа девојката, која изгледа треба да сум јас, а ете, одбивам да му подадам рака на давеникот, а давеникот изгледа си ти?“, му рече, повеќе за да го исфрли од рамнотежа одошто да го натера да го напушти заобиколниот пат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Друг ќе ја пишува твојата автобиографија. Некој кој ќе симулира дека си ти.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ова мора да биде разговор меѓу мене и тебе, затоа раскажувам и понатаму во прво лице еднина („Јас“ си Ти, и јас!): најдена среде ѕидините на манастирскиот двор излегов од себе, негде вон, неволно и брзо-брзо се прибрав како зрна жито расфрлени за колвање збирај-збирај, не се дособира!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
А ти, како си ти? - Ете, ја возам гнидата... - А ремените, чизмите, јајцето?...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Туку да те прашам нешто, знам дека си ти стручњак.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И замислете, не мина ни четврт саат, а колоната, сосе сите мравкишта, се префрли на бомбоните.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Да си ти стопан, две се испустуваат, а не една, - ѝ одврати Ангеле.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Па нели си ти храбар, Зоки? - Јас сум храбар, чичко, но моите прстиња се добри. Не сакам да ми ги накажувате.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- А кој е ако не си ти? Кажи, влегуваше ли некој овде ноќеска? - Влегуваше... - Кој, коој! – скокнаа децата.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Гледаш ли каков си ти, Зоки? Не ти е жал за пријателите! - Жал ми е. Ние убаво си игравме со Мечето.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ти влегло в крв да се преправаш будала, пред чорбаџијата па и пред мене... Не си ти за кум.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Сега би го вратил и самиот ѓавол.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Да не си ти, јас ќе се вратев, а тогаш би ме чекал тој мене...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Колку сум побудала за него, толку полесно поминувам: има кому да дава ум и поука, тој само тоа дава. Друго се зема...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Заклучи ја устата. И оди.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Арно велиш, Спиро. Поумен си ти од мене и од чорбаџијата твој.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
БОРИС: Знаеш што си ти? Копиле набиено со хормони. Ти течат од уши.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Сликарот се издвои од луѓето и му пријде. „Што си ти?“ „Сликар“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ја однесле во болница, детето се родило живо, но таа, сиротата, умрела. Тоа дете си ти.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Прашав зошто, како, каде тоа води, кој си ти, каков си, каде тоа одиш.
„Илузија за сон“ од Оливера Доцевска (2013)
Таа мисли пораснал, станал Христос. Го наоѓа во секој град. (На Михајло) Овде си ти.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
БОЖО: Кој си ти човеку? Некој врховен судија? Кој те викна овде?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
СУЛТАНА: Кој си ти? АНГЕЛЕ: Пушти. СУЛТАНА: Што те мачи? АНГЕЛЕ: Ти си вештерка.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
ДИМИТРИЈА: Не знам, си го бараме со боринче. (Пауза.) АНДРЕЈА: Како си ти, Верче?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
АРАМИЈАТА: Стој! МИХАЈЛО: Кој си ти? АРАМИЈАТА: Кој си ти? Јас имам пиштол.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
КИРО: Што се работи овде? На работа. (На Ангеле) Што правиш ти овде? Кој си ти?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
КАЈМАКАМОТ: Кој си ти бре? АНГЕЛЕ: Мм ... мммм ... мм ... КАЈМАКАМОТ: Д'тка.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Е Стево, Стево, за сѐ си ти виновен. Како сѐ да знаеше, а криеше. Не сакаше да кажеш.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
БОРИС: Дали си ти хи-фи? МИРА: Тоа е добро прашање. БОРИС: Затоа го поставувам. МИРА: Не се познавам доволно.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Еј! - викна Мита. - Која си ти? - Жена...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ех, Бреза, Бреза, - си реков, - што глупаво девојче си ти, ништо не разбираш. - решив да не ѝ објаснувам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Прости, попе, - му рече дедо ми- ама голем ќерата си ти.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Му излегла земјата поголема од небото. Ај мајката, си рекол... -- Женско си ти, не ти прилега така да зборуваш.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
А која си ти, ми вели Филип Хаџиевски.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— А што си ти, ме прашува другиот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Зошто, да не си ти некој Ангел! Ти зарем си безгрешна!?
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
И сѐ ќе беше убаво ако едното од нив, без некоја зла намера, не му речеше на другото: - Насекаде гледам, само на страната каде си ти, освен тебе, ништо друго не гледам.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Да не е обратно, да не си ти тој што покажува интерес за мене?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Што дали си ти? Кич дете! – се изненади таа. – Кој ти го рекол тоа?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Тетка Ане така ни вели на Саше и мене, дека сме биле кич.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)