си (гл.) - прв (бр.)

Кој прв, тој кум. Ти си прв, ти си кум.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Тоа беше потег со цел, сосема прагматско движење; тоа е она што ги инхибира младите мажи при средбата со искусни жени; кај мене, таа инхибиција се засили и со оној добро познат наивен младешки гнев кој доаѓа од агонистичката, речиси спортска свест дека не си прв; тоа многу потсетува на наивното убедување на младите уметници дека се оригинални, дека се први и дека ќе напишат нешто сосема непознато и неочекувано, заблуда од која потем тешко се ослободуваат и страдаат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ти си прва во која што се заљубив и дај, боже, последна.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)