Со години немало дете, се сети таа, а девојчето беше весело и живо како пиле.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Ја сети таа далечна шега; таа му помина како незадоволна потсмешка со некоја невкусност, но за него сега беше многу поважно што можеше со сигурност да знае дека одамна навлегол во втората половина од таа бескрајна угорница.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Ах, да, - се сети таа.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Но, јас неможев да ја сетам таа борбеност кај стапчето во валкан преголем мантил што пребргу, неповрзано зборуваше: - Сонот трепери како пулсар.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)