седне (гл.) - крај (предл.)

Седнаа крај мангалот да се греат и Бино почна да го напаѓа Дима што се погрчи: — Зошчо бре, Димо, зошчо го направи баре ти тој магаршчилак?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Убаво се загледав во фотографијата на која беше претставен амбасадорот, во свечената дипломатска облека, седнат крај камин, во очекување на некоја значајна аудиенција.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Оваа патека сега треба да сврти лево, Да почне да се искачува, Да те доведе под едно исушено стебло, Испотен да седнеш крај него, Да се сетиш на својот некогашен дом што веќе го нема, И во воздухот, на светлината што бие откај црквата,
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
И тој седна крај шанкот. „Шунка и јајца“, ѝ рече на девојката „Кафето донесете ми го сега.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Седнав крај Земанек, а тој ме гледаше како да сум призрак.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Седна крај неа. Знаеше дека не е само измамен човек, дека е и лекар.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Извади во едно паниче сирење, па седна крај разгореното огниште, и не чекајќи ни малку да остинат, ги подбра компирите и не ги остави додека не се наполни до гуша.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Стана, пресече едно долго парче леб, го стави врз плитка земјена чинија и седна крај огништето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Штотуку седнале крај софра под свои покриви, суви и преслаби дури и на преслаб ветар да му се спротиват, власта ги потерала пред себе со кундаци и со камшици заедно со оние што патем ја напуштале дружината - ураганот на судбината не престанал да ги сотира.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не помогнал ни Онисифор Проказник ни другите по враќањето во Кукулино.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Седнав крај летната тераса чии скали се спуштаа кон градината, на педесетина метри близу морето. Есента беше дамна во залез.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Војничето незадоволно и уморно седна крај оградата.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Потоа седна крај горското изворче, ја сметна торбичката од рамото, го извади пченкарниот лебец, неколку пиперки и почна слатко, слатко да јаде...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Трајанка сега си спомни за сето тоа и затоа и таа почна да плаче како и секогаш кога мајка ѝ ќе седнеше крај ковчегот и со зетовските чорапи во кои беше парата ќе почнеше да ѝ раскажува за нејзиниот добар татко.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Го најде седнат крај тланикот до огништето, со лулето во растреперените старечки раце и главата ведната.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тоа беше една вечер кога се враќаше од планината и уморен седна крај каменливата ограда на мостот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Превод: Борис Благоески
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Седна крај прозорецот, го зеде моливчето и ја напиша оваа песничка за топлата снежна покривка: Од небото зимско цел ден само снежи, под покривка бела родно поле лежи.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
„Седни крај мене, продолжи царот, напиј се малку чај.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)