Сега луѓето се собираа од двете страни на селото и тргаа кон центарот, кај големиот мост, каде што се и двете продавничиња.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Та тука, будимпештанските мостови, наедно се и историјата на овој град.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Ако можеш да разбереш, доста ти се и овие зборови, а ако не можеш, што дека ќе ти кажувам и цел ден.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Оттаму, спротивставувањата на македонската сцена во една земја непосредно се и политички борби?
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Напати тие се и деца кои се поигруваат со пакоста, па сакаат да ја потчинат за да им служи а притоа знаат дека јамката на зборот подобро од секоја вистинска јамка задушува.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Како што во светото надворешен за животот на билките нужни се и светлина и топлина, така и за читање на словата е нужна, освен знаењето, и верба.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Тие се и главните негови следбеници.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сега да допуштиме да се и Македонците Бугари и особините на македонското централно наречје да се исто: толку бугарски колку и источнобугарските.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Бидејќи за хипертекстот е карактеристичен спојот меѓу текстуалниот, визуелниот, кинетичкиот и аудио елемент, во ваквите креативни игри беа вклучени: графички елементи, било цртани било оние што веќе се дадени во софтверот; промени на фонтовите биле користени да ги обележат различните гласови или гласовни елементи; користени се и посилно осветлени зборови, симболи и знаци над редот, маргиналии, мапи на пределите или мапи на патувањата; употребувани се и документи што не се типични за „онаа“ литература (статистички графикони, статии од весници, филмски сценарија, фотографии, бејзбол- карти, одредници од речници, омоти од рок- плочи, астролошки предвидувања, медицински и полициски извештаи...)
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
во долиштата до кои не стасала лакомоста на живите, го засилуваат листењето на оскорушите и дренките, и на оние сини цвеќиња над кои сеќавањето разбуцува топли спомени: но таму е проѕирен и лелеав Дмитар-Пејко со цут на жилата меѓу веѓите, стои во ѕвонеста кошула на младоженец и помлад е од некогашната своја младост, ќе се пресмета со чудовиштето што ни го претскажуваше патем:
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Кога има причина, секој се радува за себе, кога несреќата ќе удри на еден, сите скрбиме.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
таму се и убиените Јане Крстин и Пеце Дановски, обајцата синооки и високи меѓу дрвја, загинале, биле закопани, станале да докажат дека никогаш не биле покосени од пушка: таму е и Круме Арсов со црвено брадиче и во светечка одежда, пиел крушова ракија и горел, се родил од пепел да нѐ најде и да ни каже со каква љубов човекот може да го освои светов, тој или Неделко Шијак, или обајцата со кренати раце кон млечниот поток на ѕвездите.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Туѓата жена е жена само на домаќинот, туѓите сестри се и наши сестри.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Епилепсија на смислата за форма Одредени орнаментални гравури од околу 1600, освен што влијаеле врз нашата современа уметност, значајни се и како илустрација за една од најопасните духовни стапици што го загрозуваат маниризмот: се раѓа и манифестира вистинска страст за украсување, едно налудничаво играње со потполна неоформеност, повремено пријатно продирање во подрачјата на паранојата.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Во денешна Европа, освен католичката светска црква, белки постои, заедно со академскиот хуманизам, само уште еден духовен космополитизам: „Маниристичкиот“ езотеризам. Fabius Von Gugel, Семафор 228 okno.mk
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
- В ред, Томо. Знаеш и ти дека твоите пријатели се и мои пријатели.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Божја работа се и војниве и болестиве, вели, а наше е да трпиме и неговите казни да ги поднесуваме послушно и понизно, како негово верно стадо.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Сигурно дека умните луѓе се малку, велам, па малку се и зборовите за нив.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Она што сугерира е дека постои корисно ниво на дескрипција за многу аспекти на менталниот живот како некој вид на функционирање на компјутер - процесирање смисловни симболни форми при што правилата кои го управуваат интерното поведение на системот се и самите изразени преку тие форми.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
До црквата ти е една стрмнина, да ти се стемни. На некои места одвај да собере трактор. Гробиштата не само што се далеку, туку се и високо.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
На трите години од помеѓу гробот на старецот извреа два извора што се и ден денеска.
„Силјан штркот“
од Марко Цепенков
(1900)
„Тоа се и мои коски, тоа е и моја крв, запомни; секој човек им го позајмува своето месо на децата, барајќи од нив добро да го чуваат.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Децата се и адвокати, и одборници, и началници, и капетани: пливаат бродови и подморници во нивните умивалници.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Ретки се и оние што се фалат дека биле на работна акција, дека дале доброволен прилог, дека се дарители на крв.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)
Тука, крај нив, се и трите внучиња на баба Петра и дедо Костадин, зркнати во нивните очи и усти и чиниш секој лаф го впиваат во себе.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Со чиста уста, почисти ти се и зборовите.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Исти се и иследниците.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Пуста среќа, пусто штастие: студот ни ги витка ушите, остинати ни се и 'рскавиците.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)