се (гл.) - среќен (прид.)

Иако жално ме гледаат, сепак се среќни што не се на местото мое.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Толку се среќни, јас го гасам светлото и ги склопувам дланките, низ вресоци соблекувам од себе сè дневно и движечко, сакам да спијам и станувам ужасен ѕвон кој ечи, бран, синџирот што Рекс го влече цела вечер по лигуструмите. Now I lay me down to sleep...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Децата се среќни во виртуелен свет на школо се активни, добивајќи пет па пет...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Кај Ботеро, социјалната комедија не гаѓа грижи на совеста, неговите ликови се среќни накрај да бидат јавно, официјално, без никаков срам она што тие се во длабочината на душата; тие накрај се совпаѓаат со самите себе и тоа ги прави среќни.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Речиси сите сиромашни семејства се среќни или несреќни на ист начин.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Како ми е кој ме прашува, сите се среќни со моето присуство. Ја чувствуваат ли мојава тага?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Проаѓам така часови: од четири, од три и две, а потоа палиндроми.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)