Во неговата татковина, храмовите и домовите се ниски, отворени, засолнети во бујната вегетација на парковите.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
И знам. Не ќе најдам никојпат збор за да ти кажам што си ми, колку Не ќе разберам никојпат што сум - се привиѓам човек и земја И не ќе ми одгатне никој кое е твоето и кое моето име Зашто бегај, бегај чинам Во некоја корија легни На некој камен седни На некое стебло потпри се па здогледај те, прегрни те Израсната по распаќињата вишнееш низ вековите - За твоите корени сите неба се ниски!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Куќите им се пониски од дрворедите, речиси не се гледаат од високите стебла.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Според термините од нашата претходна класификација, проловите се ниската група: зашто, ропското население од екваторијалните територии, кое постојано преминува од едни раце во други, не е постојан или неопходен дел на структурата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)