Мислев тоа се несреќни луѓе, болни, неизлечиви.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Единственото спокојство е надежта, дека можеби ќе те најдам и можеби ништо повеќе нема да ми изгледа толку мизерно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Најчесто зошто не сакаа да признаат колку се несреќни, полесно им е да глумат лажна скромност, зошто и така не беа за големите работи во животот- кукавици, плашливци.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Самотијата е мачна и тешка, осамените луѓе се несреќни луѓе.
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)