се (гл.) - мој (прид.)

Немаше ден да нема некој в затвор.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Каде се моите? Каде е Кукуш? Каде е мајка Македонија?“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Неколку минути подоцна силовито се отвара вратата на спалната соба и бупнува Фјодоровата глава; неишишана, неизбричена, црвена, со разгорачени очи и со уста спремна да каса. -Каде се моите пари!!!
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ги навлече папучите и се шмугна во клозетот.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
...големиот закон на природноста наспроти квадрантите промислата наспроти оправдувањето лебедот наспроти кристалот крв слободна од телото се простира пред окото зад извикот таму каде чека твојата сребрена чевличка твојот заден траг... знаците од сонот или сонувачите како алтернативци ...отежната од змиските клопчиња гранките се веднат скоро до паднатите лисја зошто оттаму од живите шуми ме потсеќаш на своите боси стопала јас не сум лошиот родител ниту ти оставеното дете тие чудовишни црнобели слики се сосема предвидлива компензација за отсатноста сонот место допир декорот го бираме наизменично ноќва се моите змии шумите следната ноќ возењето во спротивна насока распарченото тело на асфалтот крваво што го љубиш осветлена во трикото на невина балерина потоа јас летот над градот по ехото на твојот глас па ти појадокот во природа со заборавените заеднички пријатели...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
„Ова се моите советници, отци духовни, првенци во својот род, членови на советот мој“, рече логотетот и покажа на нас.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- За буна и за бој што ќе ви донесат слобода, - им објаснив.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ќе се извлечеме и пак ќе не зграпчат гардистите на Мортенија, реков во себе. Гардистите се моја грижа.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Навлегувам во нова фаза, најдобар спој од сите тари и добро познати умерености, опуштеноста, аналитичката промисленост, посебниот шарм и добронамерност се моите основни инстинкти.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Знаете дека џубоксите се моја слабост!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
„Така... Тие бавчички низ кои порано минувавте, јас ги купив и сега се мои...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Не се капари свое! Ова се мои души.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Моите очи не се мои очи (моите очи, очи за далечина).
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Моите раце не се мои раце (моите раце со прсти но месечина).
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Можеби не ме сакаат затоа што не се мои, сите се на Александар, сѐ е на Александар, и како што ми се лути тој, сите предмети во куќата ми се лутат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Домашните работи се мојот часовник и времето секој момент ми е испрекинато.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
„А од каде пари?“ строго праша директорот. „Парите се мои!“ дрско одговори Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И тија деца не се мои.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Ми одговори: - Не се мои, ама се жедни. И продолжи да им разнесува вода на сите дрвца во градината.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Си мислам: кокошката е моја, значи и гропчињата се мои. Две веќе имам, уште ли ќе отворам?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ете ги, најљубезни браќа, малиот збир на правила, толку неопходни за секој, кој сака со успех да блеска во помодното општество.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Користете се со нив, јас знам дека многу Французи ќе завидуваат затоа што други го напишаа она, што тие усно го изучија, но јас не сум себичен и отворено си признавам дека овие прекрасни правила не се моја измислица, ние им ги должиме нив на оние Французи, кои, завршувајќи го својот курс по филозофија, дојдоа кај нас да ни држат часови. okno.mk 123
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)