се (гл.) - жив (прид.)

Нека ни е добра мисла и нека ни се живи дечињата да си а собереме седбичката, благотичката, ете бостанец, царевчичка, градинки, лозјенца, едвај ако можеме тиа работи да и потиснеме и еве ти го, Митровден дошол.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Деца! — се обрна кон двете свои деца, Мечето и Бучето, и им викна: — Гледате? Стрико ви Стеван ви донесол биено сиренце, да му се живи дечињата и стоката.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Туку, нека се живи. ќе пораснат, сами ќе се бришат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сакаат, браќа, да нѐ видат сете нас така слободни како шо го гледаат слободен тој народ тамо — Да се живи, ако има такви луѓе — му се испушти од устите скоро на целиот куп.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А ако се живи и неговите најблиски, ако освен тоа има и покрив над главата, и ако успеал да ја совлада помислата на самоубиство, тогаш граѓанинот на независна, меѓународно признаена држава Хрватска може да започне со преживувањето во мирновременски услови!
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Таа ги милуваше предметите со рака како да се живи суштества.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
„Кој бев јас да им кажувам на овие луѓе што и како да мислат?“ се сеќава на размислувањата во својата книга од 1978 година Science in a Free Society.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
„Нивните предци развиле самосвојни култури, колоритни јазици, хармонични погледи за односите помеѓу човекот и човекот и човекот и природата чии остатоци се жива критика на тенденциите за одвојување, анализа, само-центричност инхерентна на западната мисла”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Оздола од патот го здогледаа сењакот на Алекса Ѕвездин па се поколебаа дали да се засолнат под него, ама сфатија дека сега веќе кога се живо топило, а на неколку чекори од дома, нема смисла да се задржуваат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тоа пламенче покажуваше дека сѐ уште се живи, додека сѐ уште дишат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ме гледа: начинот на смртта не е ограничен, вели, но ова е прва земја во која не видов гробишта; или сите се живи или сите се мртви, некој необјаснив збор ги суши коските.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Одѕив од никаде нема. Само од најблиските, да се живи и здрави тие.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Пуста војна, си велиш, на едни им го зема животот, а други ги прави да не знаат дека се живи...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да ги штипнеш, па да видиш дали се живи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Повеќето великани на немиот филм, кои беа под влијание на Грифит, како Штрохајм, Ејзенштајн, Мурнау, Лубич, веќе се мртви; другите кои сѐ уште се живи, веќе не работат.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Отиде Иљо и по две недели си дојде и рече дека стаса во Дуреси – град и го најде местото каде беа дечките и дека само ноќе и скришум едно два-трипати се виде со Евгенија, која беше најстарата жена одговорна за децата, негователка, како што се вели сега за жените кои се грижат за децата и дека таа му рече оти сите деца се живи и здрави, сите се испрани, чисти, нахранети и мајките и татковците и бабите и дедовците, да се живи и здрави, да не се грижат и да не берат гајле и од сите до сите таа прати многу многу поздрави.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Без свеќа и без крст и име врежано во камен, а имињата најмногу им се живи во споменот и болката на роднините и запишани се во тефтерите кои на архивските полици ката ден ги гризе прашина.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Имате желби да летате, да патувате, да бидете сакани, да ви се живи и здрави тато и мама, имате желба убаво да се облекувате, да имате свои книги, имате желба да бидете добри ученици, да имате добри другари и слично.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Решиле да ги запалат гранчињата, лисјата и козјиот измет со крајна цел, ако се живи, Чанга и козите да се задушат.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Чанга е жив! Козите се живи! Зарем можеше да има поголема радост во овој ден?
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Дедо ми вели: билките се живи суштества. Сакаат убав збор!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Си ги зедов фанглата и мистријата, да ми се живи, си реков и продолжив да си работам како што си работев и пред тоа, мирно, спокојно... - ја чепна Илко со клечката лулата, ја разгоре, почна да трга и да исфрла кругови од чад што се распарчуваа низ одајата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
- Нека ти се живи, вели Витомир. - И твоите нека се живи, велам јас.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)