се (гл.) - добар (прид.)

И годинава се добри. — Иим! Сукала, ќе го нап'не амбарот ваа година од „Гошово“!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
- Јас ги сакам југословенските туристи. Тоа се добри луѓе, и галантни!
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Имам прочитано некои од твоите написи што ги пишуваш за „Тајмс“ повремено. Сосем се добри, но тие се само преводи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Во право сте госпоѓо Рада. Резултатите не се добри. Повеќе би кажал дека се многу лоши.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Идејата е дека философите, литерарните критичари, правниците, историчарите, и другите кои се добри во правењето дистинкции, во преопишувањето и реконтекстуализирањето, можат да го стават во употреба својот талент „изложувајќи“ ги или „демистифицирајќа“ ги присутните општествени практики.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Без граѓа нема приказна, а и усните сведоштва се добри за секоја приказна.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
— Цигарите се подобри пријатели од луѓето, ми вели. — Така нека биде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
КИРО: Добри ли се? ПАНАЈОТИС: Ќе видиме дали се способни, дали се добри не ме интересира.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
- Па нели си ти храбар, Зоки? - Јас сум храбар, чичко, но моите прстиња се добри. Не сакам да ми ги накажувате.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тоа се добри, скромни, тихи луѓе.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Добар си, како што се добри седумте црнчиња со бели заби и кадрави коси, како што се добри Карамба-Барамба и неговиот главатар со клучови на ушите, како што сум добар можеби и јас.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
- Од каде знаеш? - Знам, - реков. - Таа топка е направена од чизмата што ја загуби в река.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Им одржал говор, им рекол дека се добри луѓе, верни на туѓинците, ама едни на други понекогаш си се ѕверови.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Сакам да ти благодарам. Ти, чичко, изгледа си добар човек. Сите возоводачи ли се добри? - Сите.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)