Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Проблемот на Анчевски со фирмата почнува од април 1997, кога работодавачот престанува да врши уплата на задолжителното пензиско и инвалидско осигурување кое трае нешто повеќе од три и пол години – сѐ до април 2000.3 Согласно тогашните важечки законски прописи, кои веќе не се на сила, на Анчевски му престанува работниот однос по сила на закон (ex lege) поради навршување 40 години работен стаж.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Садовите во кои се наоѓа храната не се на оган или на маса туку стојат на стебла, од земја растат.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Најчесто се на крајот на возот, последниот или претпоследниот вагон, рече и седна на шанкот.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Некои од нив се на налани, па под нивните нозе се огласува секој час целата клавијатура на нерамната калдрма.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Комитетите за заштита на човековите права се на заслужена релаксација.

„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)

- А твоите се на кат? - На кат, иако нема лифт.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Едвард Сапир тврди дека ‘јазикот е еден водич во општествената реалност’ и дека човечките суштества се на милост и немилост на јазикот кој станал медиумот на изразување за нивното општество.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

Налик се на летечки сокровишта со менливоста на облакот во окото, со еден свет затворен во бисерни мониста, што брзаат да го занесат пред портите на сонот.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

ИВАН

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

И овие чудни зборови се на татко му на Иван. Ги изрече оној ден кога изгледа замина да се сретне со смртта.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Колку се на број твоите чекања кога ќе застане сѐ околу нас?

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

На Партизанска во јуни липите се на екстази, на нив некролог за прогонетиот мирис на печени пиперки.

„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)

Освен тоа, тие се на крајниот запад.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Зар не се Македонците што се на служба или кандидати за служба тие што го изопачуваа меѓу населението во Македонија значењето на руските владини постапки и ги толкуваат пред него стамболовски и го тискаа да востане, против советите на Русија за благоразумност?

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

„Имаш некој динар, педер?“ беше прашањето по кое знаеше дека таа вечер излегува со девојката, а кога ќе го прашаше: „Кога си утре на училиште? “, знаеше дека брат му сака да ја донесе дома и да бидат сами, за да водат љубов наутро во собата која ја делеа двајцата, додека тој е на училиште, а неговите се на работа.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

И така, во нивниот слеп полет со лоши инструменти, го одредуваат не само местото каде тие ќе се приземјат, туку каде ќе ги приземјат оние што не им се блиски или што не им се на очи.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Не куди се на Антица, прочуена ти е за умна.

„Антица“ од Ристо Крле (1940)

Дебелите чорапи преку ноќ се прогласени за теткински, а волнените појаси за смешни. Чизмите и антифризот се на попуст.

„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)

Дом во внатрешноста на книгата, враќајќи се повторно дома Ich fuhl mich nicht Zuhause - Не се чувствувам како дома - чувството дека не припаѓаат таму каде што се им е блиско на Евреите, особено во дијаспората во Европа каде што тие традиционално се на поминување.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

И забележав како волшебно се менува бојата на гласот, тонот и што е тоа и не знам, ама кога ќе застанеа на ред пред дупката на стаклото и кога „шалтерката“ ќе подигнеше поглед кон нив, дали од тоа дека парите се на дофат од пензиската членарина, чекачот звучеше поинаку.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Мирче не се плачеше од јадењето, вели, им краделе рогушки на маските, чинеле наврти му се на рогушките во јаслите, вели, и одбирај од најголемите.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И со бес, предизвикан од тоа дека не се на моето место.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Математика, физика, хемија, географија, астрологија. Добри толкувачи се на знаци и симболи.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Секогаш се на мета на манипулираните, поради манипулаторите.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Сакаат скапи златни работи и искомерцијализирани марки, особено ако се на високо материјално стоиште.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Нејзините текстови не се на твојот и на мојот јазик.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Ама, не го ни дорече тоа, а портата заклепа и почнаа да се редат пријатели како кај болен, да му ја олеснат маката со својот збор, а и скришум да се порадуваат дека не се на негово место.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Инаку, од каде коски и черепи на тоа место, кога гробиштата се на спротивната страна.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

И бидејќи е така секој ден, тоа се познава на панталоните, излижани ми се на тоа место. Му го давам лебот и го врзувам.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Во почетокот мислевме дека уште некој се вселил кај него, но тогаш испадна дека и двата гласа се на Били.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

Луњи ли ќе пусти дојдат сонце ли ќе јасно грејне - патиштата, патиштата пред тебе се на борбата.

„Бели мугри“ од Кочо Рацин (1939)

Ама издржа... – Но сега се на удар неговите браќа, нивните семејства!

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Пиејќи, забораваа луѓето дека се на погреб.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Во жалбата наведе дека вештото лице кое изврши увид, дава свое мислење само околу тоа колку е оштетена куќата а не и кои се причините што довеле до оштетување на куќата; дека вештото лице самото наведува дека не е стручњак по ова прашање; па спрема тоа, треба стручно лице да даде свое мислење за причините што довеле до пукање на куќата, зашто има и други куќи во селото што се на иста или приближна оддалеченост од каменоломот, а не се оштетени; што се однесува до сведоците: тие тврдат дека пред употребата на експлозивот, куќата не била напукната, но не можат да тврдат дека тие пукнатини настанале токму од експлозиите или од нешто друго.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

– „Ах, проклет да е тој саат, си велел сам со себе Силјан, кога им грешив на мајка и на татка, да ме втаса ваква клетва, бев човек сега и да си ги пречекав сватовите, и јас да се веселам како сите што се на свадбава.“

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

-„Море не ви кажувам, бре браќа, приказни, им рекол Силјан, ами ви кажувам вистинско сторење и патување мое, и преѓе ви кажав и сега ви кажувам оти штрк бев и во штркова земја бев, две лета тамошни сум работил полска работа во куќата од штрковите наши што се на нашава куќа.

„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)

На катов има уште две соби. Тие се на другиот крај на чардакот.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Нели се на Дика, оној од селото преку Пелистер.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Тато и мама се на работа, Лидија в градинка.

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

На челниот дел од куќата, под стреата: срце, прстен, токосани раце, ангелче, венче, и во нив: почетните букви од името и презимето на домаќинот и годината на градењето; балкони: украсени со елементи од железо или ламарина во форма на триаголник, четириаголник, ромб, ромбоид, круг, трапез или со гипсени елементи во вид на амфори, во вид на подлактени раце или сосем едноставни со парапети кои завршуваат со коритца за цвеќиња; чардаци: долги колку што е долга и куќата, со пармаци, со плотици од костен, од даб, од јасика; на чардаците испуштени башлаци над кои висат мали куличиња низ кои може незабележено да се ѕирне во дворот, на патот, или во време на војни и арамилак, да се протне цевка од пушка и да се направи пусија; покриви: со рамни или со стрмни стреи, со испуштени чакми и кучиња, со поткренати маи како крилја од птица, со издолжени предни страни како козирка од капи, или прекинати со предниот ѕид што се крева нагоре за да го затскрие покривот; вратите: со една, со две поли, обични или со нутифедер, со украсни бордури на секоја пола, со надвратни прозорчиња застаклени или опшиени со мрежа за заштита од секакво гадурии; на вратите жапка или шуличе што се отвора со стап кој постојано е врзан на вратата, ѕвонец што ќе чукне потивко или посилно, резе со катинар или брава донесена којзнае од каде; прозорците: широки, европски, или пак тесни со по неколку крила доближени едно до друго за што подобро да ги осветлат просториите; оние што се на долниот кат и низ кои може да се ѕирне, заштитени се со железни прачки извиткани во разни форми; кај што нема железни пречки - дрвени капаци испукани од сонце и дожд, но кои ноќно време убаво ја затвораат куќата како дланки склопени на очи или како мравкини дупки.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

И сега има две тела на небо, Христос и пресвјатаја Богородица. Тие се на сите христиани урнек.

„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)

(Девојките до нас нагло се разубавуваат, небаре се на козметичар а не во бар.)

„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)

За трите први одделенија ќе треба да подготват осумдесет и девет дупки, значи, барем по десет дневно и тоа во време од 8 до 10 часот, зашто попладне се на настава.

„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)

Денес има многу книги, достапни им се на сите, па има и многу повеќе читачи одошто во моето детство.

„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)

Се зачудил ама и се израдувал Итар Пејо што сите магариња му се на број и пак се качил на едното магаре и пак ги изброил.

„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)

Тоа не ми паѓа тешко не само што е блиску, туку и заради тоа што ми е интересно, ќе можам нешто да прибележам од старцине што везден се на тревата околу бараката.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

— Мачките се за слободна љубов, вели Манол Форевски и затоа се на слобода.