се (гл.) - звук (имн.)

Времето не зависеше само од визуелниот ритам на физичката средина туку и од акустичкиот ритам на самата зграда, кој беше под влијание на вообичаените звуци на зградата како што се звуци на мотор, вентилатор, чекори, машини за пишување, правосмукалки, ѕвона и елементи кои можат да се стават под контрола како што е звукот на свирче.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
БОРИС: Тоа не е музика. МАТЕЈ: Не. (Пауза) Тоа се звуци. (Пауза. Се гледаат.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)