се (гл.) - тоа (зам.)

- Море ти остави го шетањето по светот и објасни што се тоа пролетери? - Пролетери ли? - Аха!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Среќавањето на релевантни дела во таканаречената медиска уметност ни покажува дека се тоа дела кои ги демонстрираат начелата на квантната механика (претставувањето на објектот е зависно од посматрачот, незабележените објекти не се обработени како вистински работи и случки, туку како склопови од флуктуирачки можности), ја земаат предвид новата структурираност на сензибилноста и нејзината комплексност (воведување на тактилниот осет), ја демонстрираат нелинеарноста (егзистенцијални, случајни навлегувања во системите) и го нагласуваат естетското начело како мерило на новата научност. што мислиме со следново?
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во исплашеноста, не можеа да видат дека се тоа двајца обични невооружени и распашани војници.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Ма, добро жено! - повика изненадено Никодин. Знаеш ли колку пари се тоа?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Земете ја Швајцарија, на пример, или Малта, Белгија, или Кипар, Монако, или Сан Марино: сѐ се тоа мали мешлести бебиња со многу капитал и тривијални проблеми; колку се поголеми интересите на разни полови на моќ околу нив, толку грижата за нив е поголема; Хонгконг, Панама, Доминиканска Република, Сингапур, Арапски Емирати, Исланд...
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Не дека се тоа некои големи водје, во тие реките, туку зрачат со некоја страотност што заплашува со уништување.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
„Ликовите ти се безлични. Сѐ се тоа интелектуални конструкции, без грам живот“, безмилосно дијагностицираше шанкерот, инаку професор по книжевност.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Ниту Бог ја створил, ниту ангелите, ниту се отпрвин створени* и примени од Бога како што се тоа еврејските, римските и грчките?“
„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)
Периодот на депресијата во Америка, Христов го минал во Њујорк работејќи како слободен писател, притоа минувајќи низ тешки искушителни кризи што авторот ги проследил во веќе споменатиот напис: Пред Депресијата јас не знаев што се тоа тешки времиња.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Не можам да научам да бројам“, рече таа. „Затоа ...“ „А буквите?“ праша Едо. „Што се тоа букви?“ праша мутлавата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Едноставно, претставите ги делат на комедии и на оние што не се тоа.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Една од омилените мисли што сум ја запишал (за жал, не ја помнам книгата), гласи: „О, боже на сонцето, ти со својата светлина ја испитуваш целата земја како да се тоа знаци на клинесто писмо“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И денес се тоа што се: тие ѕвезди, тој нивни аѓутант.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И кловн сум, кога веќе кловновите не се тоа.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Уникатни се, затоа е така. - Што се тоа уникатни? – прашав. - Секој е различен од другиот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
— Што луѓе се тоа, ми велат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Имено, стравот е тема што ги окупира хероите на Набоков во многу од неговите творби, било да се тоа романи, раскази или драми. (...)
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
„Ма, глупости се тоа...“ „Мислиш дека не постои такво шише?
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Ниту сум видела, ниту сум чула за самовили и вештерки, за никакви бели мечки, ниту знам што се тоа Ескими!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Сега, половина век подоцна, ги гледаше овие галеби, небаре излезени од сеќавањето. Дали се тоа вистински галеби?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Слушај!!! Дали се тоа чекори? Мирис? Зарем тоа не е пита од јагоди?
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)