се (гл.) - оние (зам.)

Токму Загрепчаните се оние кои во него пцујат како кочијаши!
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Па еве, тие се оние „идни“ песни кои се одговор на она: што по ова!
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Како за тоа да ѝ раскажувам на мама?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Па најважното беше дека ја гледав Соња.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Збор по збор од уста да ти влечам. Каде се оние златни времиња, кога трчаше од училиште дома и сѐ ми раскажуваше“, разочарано воздивна мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
171 Обиколниците водат кон средиштето (...) Најстарите лавиринти што се споменуваат во европската литература се оние во Египет и на Крит.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Всушност тоа се оние поединечни гласови и први сигнали за приближување на опасноста.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А овде ги применуваме најдобрите начини за пациентите да си дојдат на себеси.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не – лудилото е состојба во која луѓето не се оние кои се.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Блажени се оние што со храброст во своите срца ќе истраат да бидат она што од навек биле.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Но сега, повикувајќи ве да истраете во битките свои и да не потклекнете пред душманите што сакаат да ве нема од земјата ваша, сакам да ви го кажам ова: блажени се оние што го љубат името свое, та со делата свои го воздигнуваат, оти така го слават и Бога што тоа име според волјата своја им го дал.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И уште ви велам: блажени се оние што се освестиле, оти најголеми пранги се прангите на стравот и на малодушието во кои самите сте се оковале, а најголемо ропство за човека е слабоста на неговата волја“.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Најзабележителни за околината се оние кои се горди на своите носеви.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Мислам дека нашата животна ситуација дава доста примери за тоа дека има многу што умеат да спорат разговарајќи, но малкумина се оние што разговарајќи вршат усилба и да се разберат: во сите институции на системот се дебатира и се спори разговарајќи.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
ИВАН: Зар не ќе беше подобро да се допрашаме? Ги знаеш какви се оние горе.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Обратно треба да се одбира од оние со и без деца - подобри се оние многудетните зашто се навикнати на бучава, викотници и кавги, па полесно ќе се прилагодат на тебе во твоите „блескави“ моменти, кога се „продераваш“ за нешто за кое само денес си убедена дека е така, а веќе утре не се ни сеќаваш што била темата, поентата и поводот, а за причината ич да не правиме муабет.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- А кои се оние што ги тепаат, прашувам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Господе, пак си мислам, чии се оние ѕвезди што паѓаат, што гаснат? Чија душа гасне со нив?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама што пилишта ли се оние, господе, велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Најдобрите книги, помисли тој, се оние што ти го кажуваат она што веќе го знаеш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Каде се оние двајца намќори да го видат како ужива, како се радува, како се смее? Би пукнале од мака...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Советот што може да му го дадам на читателот е: “Quaer- endo invenietis”. Ешер Според мене, најубавите и најуспешни графички реализации на концептот на Чудни Јамки се оние на холандскиот графичар Ешер, кој живеел од 1898. до 1971.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Исто... ама не е (баш) исто Модерните печалбари, се делат на две категории: Првата, се оние кои доаѓаат овде, вегетираат у хибернација скоро четири години, не можат или не сакаат да се снајдат, ставаат пасош у џеб и штикла.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Во предност се оние кои не се изјаснуваат.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Идоли ви се оние идиоти кои се самоубиле слушајќи ја „Тужна је недеља” и ситниот криминалец Киро Атевиќ.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Во Лерин бијат камбаните, а владиката, завршувајќи ја панихидата, рече: „Блажени се оние кои ги исполнуваат заповедите Негови, за да имаат право на живот и да влезат во градот низ портите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Блажени се оние кои плачат, оти ќе се утешат” Блажени се кротките, зашто тие ќе ја наследат земјата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Каква стара куќа какво Маџар- маало! На нејзино место се оние огромни банкишта, зарем не знаеш?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тие се, а не се оние, преѓешните.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Кои се оние ондека?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)