Проклетството на погледите што го следат од прикрајоците, гласот на ветрот што сенишно свири низ празните маала кое насекаде го следи...
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
И мислев дека коските ми се без тежина, ветришта свират низ нив, ќе ме покријат, заспан и без соништа, без треви и без облаци.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тивко ветре завеваше, свирејќи низ голите гранки... откинувајќи ситни праменчиња мов од стеблата на буките...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Ветрот надвор бувташе во ѕидовите, во прозорците, застрашувачки свиреше низ мутлите.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Нема запреги и нема маѓесници, русалки со коси од ѕвездени нишки, мислев.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ја избришија правта што демне на дното од огледалото Чинам филмска лента се прикажува, де ветер што свири низ распукани усни де рекички што браздат по образот...
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Цви Корец не сонува веќе. Кога спие гледа само црно.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Додека газеше низ плевелот, си го слушаше дишењето, како му свири низ носниците, и тогаш сфати дека целото негово тело е во еден вид бунт.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)