Патуваа со мене над бездни, и јас не можев да чујам од железниот грмеж дали свири ветар во нивните празни усти.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
А надвор зима студ дотогаш невиден, свири ветарот од сите страни како споулавен.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)