свика (гл.) - татко (имн.)

Да сте сите дома утре, никој да не ми мрднал додека не завршиме со „састанакот“ – рече и си влезе во спалната.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Но, зарем не забележуваш, по содржината, дека ова е прво нејзино писмо? - доста грубо ѝ свика татко му...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
- Не гледаш? – свика татко ми. – Ни влакно од косата не ѝ недостига, а ти тука паѓај во кома, избезумувај се, баш ѝ е нејзе гајле за нас. – Срам да ти е! – ми се вдаде. – Оди легни си, не сакам ништо сега да знам, утре ќе разговараме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Море не прави се на удрен, - свика татко ми и грабна кол.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
- налутено свика татко ми.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
- Не зборувај глупости, - ѝ свика татко ми.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)