сака (гл.) - во (предл.)

X Смртта влегуваше и излегуваше во нашето семејство кога сакаше во времињата на војни, селидби, суши, глад, брзо умираа повеќето од кревките мајчини рожби.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сакаше во оваа спокојна тврдина на книги од сите времиња да си го поврати некогашниот спокој.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Гронинг: Момчето што јас го земав како пример беше Жил Фајфер, кој работеше на свој неделен стрип, и имаше доволно простор и време да ги прави сите останати работи што ги сакаше во животот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Среќавам мои врсници, а тие ми велат, „Крамб? Zap?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
А дали пак Партијата го сака во своите редови?
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Иако работниците од неговата тајфа измачени од силната работа по дождови, припек и ветрови, недојадени и недонаспани - сакаа во тие часови да се повеселат и да си попеат - Аргир на средина им ја прекинуваше песната: - Таткови дворја ли дигнавте, бре ашлаци, та што сте се разгаштиле?!
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Српските власти му ја проверија ногата дека навистина е дрвена, па го прашаа што сака во замена за ногата, а тој скромно се задоволи да му дадат трафика, по можност во центарот на градот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Милан застана и погледна во очите на мачорот како да сакаше во нивната длабочина да ја прочита тајната.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И бидејќи бил насликан на сферична површина, си можел да застанеш каде сакаш во таа одаја, а тој сѐ така еднакво и од секаде те гледал со своите ситни очи, со црнки во нив како кај мачкиниот род.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тие израснуваат од контекстот на дијалогот, и секое од нив треба да биде чувствително усогласено со одговорите на претходните прашања. (а) • Ако јас бев набљудувач на вашиот живот кога вие бевте помлад, што мислите дека би можел да посведочам во прилог на подоброто разбирање за тоа како сте успеале да го постигнете она што неодамна го постигнавте? • Што мислите дека ова мене ми кажува за тоа што сте сакале во вашиот живот, и што сте се обидувале да постигнете? • Што мислите дека би можело ова да ми открие за она што за вас е највредно? • Ако успеете да го задржите ова знаење за тоа кои луѓе ви се најблиски во текот на следните една или две недели, како би можело тоа да се одрази на вашиот начин на живеење? (б) • Од сите луѓе коишто ве знаат, кој би бил најмалку изненаден со тоа што сте го преземале овој чекор на соочување со проблемите на вашиот живот? • Што можат тие да посведочат дека сте правеле, во изминатиот период, што би им овозможило да претпостават дека вие би можеле да преземете ваков чекор во овој момент од вашиот живот? • Што мислите дека ова им кажувало, во тоа време, за вашите способности? • Што би можеле тие да претпостават за вашите цели со преземањето на ваква акција во овој момент од животот? okno.mk | Margina #4-5 [1994] 53 • Кои активности би си ги довериле себеси, земајќи го предвид она што во овој момент го знаете за себе? (в) • Би сакал да ги разберам основите на овие постигнувања.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Се разбира, овие прашања не се поставуваат нагло и без внимание.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Бегот, дедо владико, Болгарите не ги сака во селото – чифликот...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Да беше било така лесно и арно свикувањето на конференција, и сега ќе имавме друг начин за третирање на нашите работи и наместо Европа да ги остави Русија и Австрија да го решаваат нашето прашање – сите европски големи сили ќе сакаа во него да играат еднаква улога.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
За г.Бешков попрашајте кого сакате во Битола, било тоа од персоналот на тамошните консулства, било од бугарските учители, било од влашките, било од граѓаните или најпосле од Циганчињата со кои има разговарано г.Бешков, постојано одејќи по градот без работа, и сите ќе ви кажат кој е г.Бешков.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Мислам оти читателот без коментари ќе разбере што сакав во нив јас да речам.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И така, Патријаршијата ќе сака во поголемиот дел на Македонија со словенско население да го установи грчкиот јазик за во училиштата и во управата.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
И сите знаеле дека Онисифор Проказник не го сака во тајфата, не зашто бил во работните дни песнопоец, никако заради тоа, туку зашто патем можел да стане товар.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од таквите, велеле, се бега и по неврвици.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Случајот сакаше во тоа време јас да поминам и да те дочекам на раце за да те спасам“...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Со еден збор, Петјушка не сакаше во тесно да се најде.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Сакаше Петјушка прав во очи да ѝ фрли - божем, ако однадвор костимот не е нешто особено, но затоа, ве молам, долните алишта се чист памук.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се чинеше дека Бути намерно сака во таа просторија да се чувствува отуѓен како во некаква хотелска соба.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А одвај го издадоа сопчето.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Моето трето око е осветлено и се чувствувам убаво, бескрајно среќен, како да сум на Екстази, се чувствувам толку среќен што тоа морам да го поделам со вас, сакам да ви кажам сѐ, сакам да знаете сѐ за мене.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Сакам да ви раскажам сѐ за секого што сум сакал во животот.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Климент Камилски не знаеше како да ѝ се заблагодари за одличната тава имам бајалди, не можеше да најде вистински зборови, сакаше во мигот да ѝ бакне рака на Мајка по втор пат дента, но виде дека тоа не оди, па мигум се откажа и ѝ рече воодушевено: Одлична Ви беше тавата имам бајалди.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
За сето време не посакував да бидам ниту птица, ниту титан, ниту пеперутка (иако летот од пеперутката од сè најмногу го сакам во животот), - сонував за сосема неможни работи.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Уништувањето, исчезнувањето на татковата библиотека, можеби во крајна линија ќе значеше вистинско замолчување на една од можните варијанти на историјата... Потрагата продолжуваше...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
XVIII Судбината сакаше во мојата сложена дипломатска мисија да се најдам во Картагина во времето кога владетелската арена принудно ја напушташе стариот Хабиб Бургиба, верувајќи до последниот ден оти е непобедливиот Југурта, а овде го продолжуваше своето владеење со својата далечна Палестина - Јасер Арафат.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој, повеќе од другите императори, сакаше во својата јаничарска екстаза да го обедини светот со својата идеолошка визија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во Сарајов имаме десет амами, ама таа нели со придружбата сака во вторниците да се капе во Чифте-амамот? Женски муабети, кркотења, и такви работи.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Не оди мојата анама ни во Кизлар-амамот кај Јаја-пашината џамија, каде што се капат само моми и жени, ниту во Шеки-амамот што е во заветрина, а како што знаеш, дури во бојаџиската чаршија. Сака во Чифте-амамот и толку.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ковчегот е врз пресноископаната земја, поворката околу ковчегот, сите своите очи ги потпираат врз тврдиот поглед на старецот, а тој како да не сака во никого да погледне, неговиот поглед е устремен право нагоре во небото.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Вели жената е подвижна нива, понекогаш сама сака во неа да се фрли семе за да се види што ќе никне, ама што да се прави кога, што да прави таа кутра нива кога и насила се фрла семе во неа?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Многу од нештата што ги сакам во музиката произлегуваат од тој судир.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Токо, ајде, Митро, постели му на Илка надвор на чардакот, ошче не е студено, a Трајко, сака на сокницата сака во племната.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Полесно е ако не си сам в самица, ќе признае. таму нема со кого да се спријателиш. што би сакале во таа темна празнина пепертугите?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
3. Распосли си го окото - мојата љубов сака да патува мојата љубов сака да залута да се врати, да нѐ спаси мојата љубов сака Во предградието на твоето око трепките си поигруваат есен, отвори, патникот кој чука е љубовта ќе влезе за да побегнеме од времето меѓу градите отсекогаш сум носела виделина окото твое отсекогаш ме барало мене - разбуди го, ноќва како на сон те сакам, погледни ме, љубовта да ми патува...
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Еден друг војник ме фати за рака, ме одведе кај убиените и така одев од еден до друг. Сѐ млади момчиња.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Влече полека и длабоко како да сака во себе да ја замолкне вистината.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Војникот ме фати под мишка и пак ми рече: „Таму, крај гробиштата, ги собравме убиените.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Му се чини дека сите го гледаат него.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сака во неа да те облече, да му служиш во фирмата. Тоа е најважното!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Самарот е за магаре, а за ат треба седло шиклосано.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Не сакам во туѓо тенџере сол да турам, ама ќе ти речам, еден збор, чорбаџи Теодосе: оваа девојка е токму за твој Томче.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Немаше човек што не го сакаше во Одредот.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
„Така, така, убавици мои!” им велеше попот Матлија, „Весели ве сакам во смрт да ми одите...“
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Таа одвратна маска сака во мене да легне да ечи меѓу младите брегови на соништата и да ги исполни со чадот на стравот и на тагата и да ги исполни со чадот на слабоста пред смеи мечти
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Но јас сакам во ова писмо да ви зборувам само за светлината на земјата и на небото.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
И сега, кога ги следам пред овие идеолошки водичи на Атеистичкиот музеј во Скадар, тие сѐ повеќе ми личат на видените дервиши во детството, сега како вистински црвени идеолошки дервиши на новата вера кои по наредба или според болно соживување се предаваат на реторички оргии сакајќи во нивниот транс да го искоренат стариот бог од луѓето и да ги натераат да го прифатат новиот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Потоа додаде и некои поединости за раскинот со својот најблизок пријател и соработник Адолфо Био Касарес, за одбивањето да се врати во Аргентина, за француското издание на неговите собрани дела во Галимаровата „Bibliotheque de la Pleiade“ (дотогаш единствените двајца шпански писатели вклучени во оваа серија беа Сервантес и Гарсија Лорка).
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Не ме сакаат во Аргентина.“ „Внуците ме испокрадоа а пријателите ме напуштија.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се сеќававме на претходните средби во Оклахома, Сан Диего, Лос Ангелос, Буенос Аирес, Мејн, чикаго, Пенсилванија, и на Харвард, каде што стана почесен доктор 1981-та.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Беше тоа необврзан разговор, кој скршнуваше од лични нешта на книжевни прашања, од храна на швајцарски обичаи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Можеби не нè сакаат в село зашто татко ми уште по некоја по грчки фрла во пеењето.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„Би сакал во ова ваше толку фалено село да останам барем неколку дена, а можеби и една недела па и десет дена“, рече Едо.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Понатаму разговорот се оддалечи од Димостена, мајката Роса имаше големи новости, таа токму затоа денеска е кај нив, нема поблизок од Пелагија, ја смета за шеста ќерка, толку многу ѝ се има напикано во срцето и ете таа и Деспина сакаат во овој убав неделен ден што го скрши жешкото лето со нив да ја споделат најголемата радост!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Здравоживо мор Пелгијо, кај гу имаш скриену то нашто кумашинче! го пуштил гласот Танаско, а Пена ја гушка, ја стиска, чиниш сака во себе да ја втера, потоа Пелагија ги гушка нивните деца, ги опсипува со бакнежи, влетува и во прегратката на Танаско, а потоа тоа купче од луѓе и гласови се раширува во дворот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ако таа се бори за зачувување на мирот, тоа го прави затоа што сака во овие критични моменти да ѝ помогне на Русија!!
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
- Па, не знам, сè нешто наредува, вчера, замисли, ме натера да си ја средам собата и кога јас се побунив и убаво ѝ објаснив дека мене нередот воопшто не ми пречи и дека тоа е моја соба, па што сакам во неа ќе си правам, таа строго и грубо ми рече: Ти така ќе постапуваш кога ќе бидеш во своја куќа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Оваа е моја и овде јас сум главна, а ти си само случајно.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)