руча (гл.) - и (сврз.)

- Ќе застанеме, ќе се измиеме, ќе ручаме и ќе пиеме вода.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ги растоварија дрвата и Тале рече: „Дури да го закрпам самарчето, ќе ручаш и ќе си починиш.“
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Го бев сварил пилето и така, само сварено, со малку солца, го ручав и, еве, сега го вечерам.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Си одеше да руча и да прилегне малку.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Го одведов и на нашите езера, го качив на бротче и на мало кајче, ручавме и вечеравме во најубавите ресторани, а потоа одевме заедно по маказарските места.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Митре седнал да руќа и го поканил и деда Гера.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Тогаш почнува да појадува, а подоцна и да руча и да вечера, сеќавања. Да! Тие му стануваат најслатката па дури и главната гозба.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)