А таа, како родена повторно, не можеше да си прости што толку време му била верна и приврзана на слепиот маж не гледајќи дека животот и младоста ѝ бегаа и дека се ронат низ прстите годините преправајќи се дека сето тоа таа нормално го прима и доживува, прилагодувајќи ѝ се на судбината да живее со слеп маж и молејќи му се на бога да му го врати видот, да им го врати оној среќен живот што го имаа пред неговото ослепување.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Саше престана да плаче гласно и продолжи да липа, тивко, без да испушти звук, само солзи му се ронеа низ образите.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Леле, колку ми беше жал за него! Толку тажни солзи, немав видено никогаш дотогаш.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)