„Летка!“ ѝ вели авторот. „Ти толку многу се согласуваше со она што го реков овде во домот на печатот!
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
„Не, господине“, ми рече. Првпат некој да ми рече овде господине.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Само ретки зелени панделки, на прилично растојание една од друга, рамно од сртовите, од под некое осамено дрво, оскруша, глог или дива роза, се протегаат прудолу по падините, а тоа е знак дека тука протекува вода, чија, пак, глава, како што е вообичаено да се рече овдека за изворот, се најдува горе, на сртот, под дрво.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)