рече (гл.) - отец (имн.)

„Ако е така“, рече отец Григориј, „тогаш ние сме се соочиле со нечестивиот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Господ те обележил, рекол отецот, Кузман или Дамјан, кој ќе знае, но не да бидеш свети Лука или свети Никола, туку луѓето да се чуваат од тебе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Џвака сланиничка и потпивнува вино, чепот му бил до уста.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кој мислел на нас и на нашето школување.“ „Ви верувам“ , рече Отец Симеон. „Согласно со науката волците се хранат со месо.“ Сироти мали дождалци со тромава и жолта фантазија.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Затоа косата и изгледаше уште позлатеникава. „Ајде“ , и пријде Отец Симеон барајќи и наоѓајќи во нејзините очи златни дамки. „Како би било сам да патуваш?“ праша Мирон и зачекори кон нив со закана одлепувајќи ги рацете од гради. „Не би било добро,“ рече Отец Симеон.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Здраво, им рече Отец Симеон како да им викна збогум, здраво и пак замолче. Чекаше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Пријатели... „Јанкуло“ , рече Отец Симеон. „Умееш ли да пливаш?“ „Умеам“ , ги отвори очите Јанкуло. „Пливам како што одам.“ Трепкаше и гледаше во сонцето со омраза на крвен непријател.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
А утре... „Има“, рече Отец Симеон. „Закачи ги ракавиците на врбов клин и жежи го секој ден грлото со алкохол.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Гласот му беше придушен, слоговите со мака се корнеа од грлото: „Ти продолжуваш самиот себе да се исклучуваш од оваа средина. Го знаеш ли тоа:“ „Знам само дека се вклучувам во самиот себе“ , рече Отец Симеон. „Јас не сум акт за канцелариски фијоки.“ „Ќе бидеш избришан.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Под неговите прсти зашушка копнеж, паричка со лик на рудар - ударник. „Силен си, Мироне“, рече Отец Симеон. „Имаш душа мирислива како селска ливада.“ Илјадаркава ќе ти ја вратам кога ќе добијам на лотарија.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Сфаќаш ли? Не, рече Отец Симеон. Кога пијам не сфаќам. Цигарата меѓу прстите на хирургот ја гореше кожата.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Неговата зачуденост удри на крстост на каква не беше свикнат во канцеларијата со опор мирис на нешто непознато од што душникот му се сушеше до корен. „Јас сакав само да јадам“ , рече Отец Симеон. „Сфаќаш ли - леб? Само леб.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
И најпосле, за кого е важно - за вас или за мене?“ Знаеше. „За обајцата.“ „Како да сме стопани на иста фирма падната под стечај“, рече Отец Симеон.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тој говореше чудни работи.“ „И?“ ја дигна главата брат му. „И - после?“ „Ништо“, рече Отец Симеон. „Мислев само на наследноста.“ „Бараш ли оправданост за своите постапки?“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„Добро, шефе“ , рече Отец Симеон. „Ќе патувам. Ајде, девојко.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
- Човекот е најкревкото нешто, - рече отец Иларион, - границата каде што му се допира разумното и неразумното е блиска; исто така: свесното и несвесното; доброто и лошото; виделината и слепилото; појмливото и непојмливото. Сето тоа е во рамновесие.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- рече отец Иларион.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Ајде чедо со мене... - ѝ рече отец Иларион, и тргна напред кон келиите.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Па така... Може да се рече... - рече отец Иларион.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Понекогаш ќе му речеше отец Иларион на игуменот: - Ако се обиде оној неразумник Бонети да ѝ влезе насила во одајата, ќе го убијам...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Пред неколку години при копањето на темелите за да се прошират манастирските конаци, се најде ќуп со вино убаво запечатен со глина: виното беше густо како мед; мајсторите што ги градеа конаците, им рече отец Серафим, а и калуѓерите, земаа по една лајца, го раствораа во шише со вода и пиеја; тоа делуваше опојно и им се чинеше дека лебдат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Добро сте ја проучиле душата... - рече полковникот Стивенс. - Донекаде... - рече отец Иларион.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Зарем не ви е жал да убивате мајка... - му рече отец Иларион.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Нема завршено за лекар, - рече игуменот, - но има дарба и искуство... - И наследство... - рече отец Иларион.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Ако не мечтаеме за вечноста, ние не сме разумно битие... - рече отец Серафим насмевнато и со поткрената чаша во знак на наздравување.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Нема, штом власта дозволи да се јадат прасињата... - рече отец Серафим оближувајќи си ги прстите.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Така е... - рече отец Иларион, - само треба умерено да се пие, зашто сум лечел многу луѓе со ранети или убиени души од него...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Како кој... - рече отец Иларион. - со добро или со присила... Со затворање...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кога влегоа во црквата, пак му рече отец Иларион: - Извади ја капата... Рогле ја држеше со раката и не ја вадеше.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Виното е деликатна работа... - рече отец Серафим, - племенит пијалок, ама најмачен за одгледување...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Да, - им рече отец Серафим, - од бочвата... Бочвата во која лежи виното е малку подгорена од пожарот што го зафатил манастирот во времето на отец Никодим.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Во бога не треба да се сомневаш... - рече отец Иларион.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Одврзете ја, велам... - рече отец Иларион.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Да не претеравме, брате, со овие наши гостевања... - му рече отец Иларион. - Како цареви ги храниме...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Одврзи го... - му рече отец Иларион на калуѓерот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- Па како го пуштате да шета слободно... - Мислевме дека е излечен... - рече отец Иларион со јад во душата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Манастирот уште од неговото изградување имало лозја, им рече отец Серафим.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
- И љубов да им се помогне... - рече отец Иларион.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)