ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

„Се јавив во твојата канцеларија”, рече докторот.

- Право на лекар да го носиш! - му рече доктор Коста.

Ќе платам, - рече доктор Коста.

- Прв и, можеби, последен пат, - со тага во гласот рече доктор Коста.

- Ќе преспиеме, па ќе видиме! - рече доктор Коста, свесен дека секакво донесување заклучоци во ова време може да биде пребрзано.

- Да одиме, да се средиме! - рече доктор Коста.

- Што зборуваш, доктуре! - Прашав, ништо лошо не реков, војводо, - рече доктор Коста.

- Па поубаво може ли да посака човек, - рече доктор Коста и влезе со старецот во колибата.

Ја... - Ако е така, тогаш одиме, војводо! - со почит и со сериозност во гласот рече доктор Коста. ***

- Не ти требаше таков луксуз! - рече доктор Коста.

- Јас ќе дојдам! - рече дедо Димо. - Одам јас! - рече доктор Коста.

- Е, мој Александре, - рече доктор Коста, - а ти сакаш да одмаглиш! - Добро што останав.

- Со ум, - му рече доктор Коста, задоволен од желбата на својот син.

- Доста е за денес, - рече доктор Коста. - Треба да ја пречекаме Елена.

„Што му недостига на местово па да не може да започне овде љубов?,“ го праша Клара.

„Дотолку пострашно,“ рече доктор Гете.

„Знаете,“ рече доктор Гете, „јас ги почитувам вашите напори да дојдете до нови сознанија за човечките суштества, ама самиот начин на кој го изведувате она што го нарекувате психоанализа, тоа лежење на вашите пациенти на кауч, додека нешто дрдорат, и вие ги гледате а тие не можат да ве видат вас… Тоа е малку шарлатански.“ „Како шарлатански?,“ се налути брат ми.

„Да, кога тие би сфатиле дека таа реагира погрешно, тоа сознание навистина би имало катарзично дејство.“

„Тоа е затоа што вашето сфаќање било погрешно,“ рече доктор Гете, и уште еднаш ја испружи раката пред девојката која брзо чекореше по просторијата.

„Гледате,“ рече доктор Гете, „непосредноста е прв чекор кон создавање на вистински однос меѓу пациентите и докторите.“

„Една од основните карактеристики на лудите е тоа што со своите постапки, намери, искази, покажуваат дека водат бесмислено постоење, но не се свесни за тоа.

„Ќе дојдат и вашите браќа,“ додаде, вртејќи се кон Клара и кон мене. „Нека дојдат,“ рече Клара.

Поставете ми некое едноставно прашање,” рече доктор Гете, и се приближи до една девојка која стоеше во аголот на просторијата.

„Дотолку повеќе,” рече доктор Гете.

Прашањето не е: во што сакам да се облечам за карневалот, туку – во што сакам да се престорам?

„Љубов не може да започне овде,“ рече доктор Гете.

Тогаш видов едно долго отфрлено парче ткаенина; го завиткав и го потпрев на мојата лева града, опфаќајќи го со рацете како кога се држи цицалче.

Еден од методите на лечење кои ги спроведуваше доктор Гете наликуваше на газење по лудилото.

Ако лудите ја сфатат бесмисленоста на своите постапки, намери, искази, многу е возможно дека ќе го прекинат постоењето кое е фатено во стапицата на бесмислата, и ќе му се вратат на разумното постоење,” рече доктор Гете.

Потоа им се обрати на Густавите: „Ајде, деца. Ја видовте тетка ви. Време е да одите дома.”

„Тоа е неправда,“ се бунеше Августина. „Неправда.“

„Сите влезници се веќе распродадени,“ рече доктор Гете задоволно триејќи си ги рацете една недела пред одржувањето.

„Но некогаш сигурно си сакала да бидеш нешто, нешто што во тој миг не си била,“ рече доктор Гете.

И јас тоа го почитувам, го почитувам вашиот избор, само ве молам и вие да ја почитувате мојата работа и да не се мешате во неа,” рече доктор Гете, и продолжи да го плете долгиот црн шал. .

Нејзиното име никој не го знаеше, сите ја викавме Добрата Душичка.

„Ах,“ рече доктор Гете, „карневалот не е преоблекување, туку престорување.

На пример – некој се испосрал на сред собата, некој ја заглавил перницата меѓу решетките од прозорецот, трет го послал чаршафот среде собата, четврт им ги скрил под својот душек влечките на сите со кои е во собата…

„Зборувате за работи кои не можете да ги разберете,“ рече доктор Гете.

„Не е важно дали грешам. Важно е да престанете да ја измачувате со тоа што ја држите среде овие врескања.“

„Не се ли сите тие бесмислени постапки, намери и искази, последица на тоа што лудите сфатиле дека постоењето, сеедно дали разумно или неразумно, е бесмислено, и се разликува само во начинот на кој се изразува?

„Моите пациенти не дрдорат додека лежат на каучот во мојата ординација.

Брат ми си ги бришеше со марамче повраќаниците околу устата; доктор Гете продолжи: „А за изборот на костимот можам само да ве пофалам.

„Повелете во нашата продавница која е на излезот – тука се делата на нашите драги пациенти: чорапи и шалови, ноќници и фустани, марамчиња и крпи, предмети изработени од дрво,“ ми рече доктор Гете, а потоа продолжи да ми раскажува како се живее во Гнездо: „Будењето е во шест – прво се чисти она што се растурило во текот на ноќта, под надзор на болничарките, а тоа не е едноставна работа, како што може да ви се чини на прв поглед.

„Замислете што ќе се случи кога некои луѓе погрешно ќе ги разберат вашите теории, и погрешно ќе ги применуваат.

„Затоа што рековме: нимфоманките ќе останат заклучени во нивните соби за време на карневалот,“ рече доктор Фројд.

„Грешите,“ рече доктор Гете.

Но, мислев на останатите,” рече доктор Гете, покажувајќи на останатите во просторијата.

Како и во сите лудници (а доктор Гете избегнуваше да биде подведен од модата во медицината, и лудниците да ги нарекува психијатриски клиники) класификацијата беше првото начело во Гнездо – беа одвоени мажите од жените, потоа имало оддел за мирни, друг за немоќни на кои им требало постојана нега, трет за манични кои биле врзани, или, ако не биле толку опасни, под постојан надзор, и во четвртиот оддел – сенилни.

„Кога реков да им се служи алкохол само на посетителите, не претпоставував дека ќе пијат повеќе отколку што би пиеле лудите, доколку им беше дозволено!,“ рече доктор Гете.

„Без иронија животот би бил блуткав. И страотно неподнослив.”

- „Сега имате можност да плачете колку што сакате“ - ѝ рече докторот со глас што заспиваше. -„Солзите се најдобар лек.“

По еден долг час, отворајќи се докрај пред него, го замоли да ѝ дозволи да му се јави на сопругот.

Докторот ги избриша очилата и пак почна да го намотува брадичето околу розовото полно прсте. „Ова е заблуда“, рече докторот промрморе нешто нејасно, тапо, двосмислено; науката му се викаше сомневање.

- Не вреди, - рече докторот, - се работи за човек кој веќе си се приготвил за смртта. Тргнал по неа...

„Мило ми е што сакаш повторно да се вратиш на училиште“, рече докторот.

„Рацете нека му бидат постојано врзани за нозете“, рече докторот.

Умен си ти, многу умен, рече доктор Пачев, го тргна погледот од мене и се загледа во таванот.

А малку подоцна додаде Стариот писател се ожени за Катерина!