Од друга страна пак, единствен начин да се прејде преку ова е грамофонот да биде Лоу-Фај, одкаде уште подиректно следи неговата несовршеност.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Значи ако некој грамофон - да речеме грамофонот X - е доволно Хај-Фај, тогаш кога би се обидел да ја отсвири плочата со песна „јас не можам да бидам отсвирена на грамофонот X” тоа би предизвикало вибрации кои би го уништиле... т.е. тој не е совршен.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)